Serial z na prawdę głęboką treścią, która prowadzona jest zaraz obok fabuły. Jak to z każdą filozofią - nie trzeba się z nią zgadzać i pewnie jak każda filozofia zależna jest od punktu widzenia. Nie sądzę, żeby ludzi na samej górze w jakiś sposób ten film przejął czy zastanowił - może jedynie w kontekście jak lepiej zabezpieczyć swoje interesy - jednak przypuszczam, że im niżej jesteś w stadnej hierarchii (tak jak tytułowy Elliot, który co chwilę ociera się o samo dno dna) tym więcej z tego wszystkiego zrozumiesz i wyciągniesz dla siebie.

Bardzo ciekawie pokazane szaleństwo i czym w zasadzie owe szaleństwo jest - szaleństwo jako brak szaleństwa? Spadamy na dno i zostajemy wydaleni ze społeczeństwa w momencie, w którym pozbywamy się wszelkich kajdan i uwalniamy od przekonań, religii, mediów.

Całość skrajnie pesymistyczna ale niesamowicie prawdziwa - po prostu prawda rzucona nam prosto w twarz nie zostawiając nawet miejsca na polemikę.

Świata jak widać zbawić się nie da, nie da się go zmienić ani nie da się go uratować. Wysiłki hakerów ostatecznie niczego nie zmieniają, a jedynie tworzą lekkie przetasowanie w talii kart. Na samym szczycie jednak zostają Ci sami ludzie, którym nie spada nawet włos z głowy i absolutnie nic w ich życiu nie ulega zmianie.

Jedyną zmianę widzimy u tytułowego Elliota, który mota się między złem, a dobrem, często błądząc po omacku w ciemnościach, szukając światła - tymczasem chaos po prostu rządzi jego istnieniem rzucając go z kąta w kąt.

Ostatecznie ani dla niego, ani dla żadnej innej postaci niczego kompletnie to nie zmienia.
Jestem ciekaw jak to wszystko się skończy (jestem na początku drugiego sezonu), ale nie przewiduję ani nie widzę żadnego optymistycznego zakończenia.