Ja tylko chciałem powiedzieć, że drugi sezon Fargo to szczyt kinematografii, znacznie lepszy niż pierwszy, który choć bardzo dobry nie posiadał pierwiastka geniuszu, pierwiastka, który sprawił, że nawet teraz 8 miesięcy po seansie, serce bije szybciej, gdy tylko przypomnę sobie mroźną Minnesotę i te legendarne sekwencję, które na stałe zapiszą się w historii kina i jeszcze niejedno pokolenie, będzie mogło je podziwiać.
Co do True Detective, druga część to solidny, bardzo dobry kryminał z życiową rolą Farrella, a to że nie udźwignął ciężaru pierwszej odsłony.. myślę że nawet nie próbował. Pierwszy sezon był tak perfekcyjny i klimatyczny, że powtórzenie czegoś takiego było praktycznie niemożliwe, więc ocenianie kolejnej części z perspektywy jedynki jest po prostu nieuczciwe ;)
Także, mam nadzieję, że podobnie jak w przypadku tych 2 seriali mylisz się również co do Pana Robota, z którym zaprzyjaźniłem się w pierwszym sezonie.. ;) W każdym bądź razie przekonałeś mnie, żeby zaczekać do kolejnego sezonu i przypomniałeś o Minnesocie, także dziękuje i pozdrawiam.

Cóż, ja mam zupełnie odwrotne odczucia - pierwszy sezon był dla mnie genialny i trzymał w napięciu, a drugi był nudny i podobnie jak tutaj brakowało w nim jakiejś głównej, ciekawej linii fabularnej, co sprawia, że do niego nie wracam. Były ładne kadry i nic poza tym. Do tego Jesse Plemons ma wyjątkowo odpychającą aparycję i wszystkie sceny z nim mnie raczej bawiły ("hehe, prosty, głupi wieśniaczek") niż interesowały. Ale co kto lubi, 2 sezon też miał jakiś swój klimat, rozumiem, że mógł komuś przypaść do gustu.

TD 2 było nawet niezłe, ale nie miałbym z tym problemu gdyby nie nazywało się TD - wtedy byłby to po prostu dobry serial kryminalny. No i to zakończenie... nie przepadam za takimi, chociaż całkiem życiowe.