Ja też wychowałam się na tej ( i innych, np. na rewelacyjnym "Siódmym wtajemniczeniu - "atąk jurt elop" - hahaha - nigdy nie zapomnę!!!...) książce Niziurskiego... Film mnie nieco zawiódł... Jednak lubię go za względu na sentyment i obsadę. Gra według mnie, zwłaszcza młodych aktorów, pozostawia sporo do życzenia...
Surma - rzecz jasna - bezkonkurencyjny! :)))

książka rewelka, czytałem moim dzieciom do poduszki na dobranoc

I ja wychowałam się na lekturze książek Niziurskiego, które uwielbiałam. :) Szczególnie "Jutro klasówka", "Sposób na Alcybiadesa" czy arcydzieło wszech czasów - "Siódme wtajemniczenie" są dla mnie po prostu kultowe. :) Ten serial oczywiście nie umywa się do powieści, ale i tak dobrze, że powstał! Pozdrawiam serdecznie. :)

Wreszcie widzę kogoś, kto wyróżnił "Siódme wtajemniczenie" - moim zdaniem bardzo oryginalną książkę, bo niepoprawną politycznie, gdyż nie ocieka lukrem pedagogicznej troski, smrodku dydaktycznego, pokazuje świat młodych jakby urwany ze smyczy, z własną daleko posuniętą autonomią. Bardzo "niewychowawczą" postacią jest tam Inocynt Ankoholik, miłośnik poezji, który groźny jest dlatego, że może młodych alkoholizować przymusowo (!), sama zaś autonomia życia młodych okazuje się ograniczona nie barierami pedagogiki, rozumnością świata dorosłych, lecz własnie jej podobieństwem do świata dorosłych, bo ostatnie wtajemniczenie pokazuje, że za mitem walki stronnictw kryje się proza życia, pragmatyzm. No i jest realizm magiczny tej powieści - wychodzenie w kosmos, siła woli zmieniająca realia (skakanie po ścianach), niezwykła książka "Przygody Anatola stukniętego na początku", ideał książki, bo nie daje się przeczytać, bo staje się tak realna, jak życie, więc trzeba ją PRZEŻYĆ, czyli przezwyciężyć, np. gromadząc zapasy żywnościowe, by przebrnąć czytanie o tym jak Anatol jest głodny, by tez ubrać sie ciepło na partie książki o marznięciu Anatola.
I teraz zasadnicze pytanie: dlaczego, do cholery, nikt nie sfilmował tej książki? (A może dlatego, że jest trochę taka, jak "Przygody Anatola stukniętego na początku"? Że reżyserzy nie mogli zgromadzić dość siły, wyobraźni i pozwoleń od ważnych czynników, by zrealizować wersję filmową?) Wiele wspólnego z klimatem książki ma - udany - film Maleszki ze znacznie późniejszych czasów, z okresu RP, "Magiczne drzewo". Maleszka mógłby wyreżyserować książkę Niziurskiego.

Jestem pod wielkim wrażeniem. :) Rzadko można dziś spotkać kogoś takiego, jak Ty. To literatura raczej zapomniana i uznawana za dziwaczną. Pozdrawiam serdecznie. :)