Ale właśnie tematyka spektrum autyzmu jest ładnie przedstawiona w odcinku o autystycznym chłopaku, gdzie bohaterka wyjaśnia pozostałym, jak to działa.

No niestety, traktowanie spektrum autyzmu jako "schorzenia" czy upośledzenia jest wciąż nagminne w publicznym dyskursie. Tymczasem spektrum może, ale nie musi iść w parze z niewerbalnością i/lub niepełnosprawnością intelektualną - większość autystów potrafi całkiem nieźle "przemycić się" w neurotypowej większości jako "ot, dziwacy". Niestety aż zbyt dobrze wiem, jak wysoki jest psychiczny koszt skutecznego "maskowania się". Gdzieśtam wśród niszy specjalistów i samorzeczników przebija się termin "neuroodmienność", ale zanim trafi on do szerszej świadomości, to jeszcze mnóstwo wody upłynie. Serial oglądam z zaciekawieniem, ale odrobinę zazgrzytało mi to przedstawianie autystów jako dwóch skrajności - albo tego chłopaka, albo genialnej ekscentrycznej Woo, przy czym padło stwierdzenie, że "większość" wpisuje się jednak w tę pierwszą opcję. No... nie.

Mam w rodzinie osobę ze spektrum i dzięki temu poznałem więcej takich ludzi. Jest dla mnie ogromną zagadką fakt, że ten serial ma takie noty. Obejrzałem 2 odcinki i uważam, że nigdy wcześniej nie oglądałem tak źle zagranego spektrum. Może to kwestia odmiennej kultury, ale wg moich doświadczeń, postać prawniczki jest bardzo mocno przerysowana, jest wręcz karykaturą. Odnoszę wrażenie, że boty nabijają oceny temu serialowi.
Jak ktoś chce obejrzeć coś dobrego o tematyce życia w spektrum to polecam "Atypowy" - najbardziej realistyczny jaki do tej pory widziałem.

Czy w takim razie uważasz, że postać grana przez Dustina Hoffmana w "Rain Man" też jest mocno przerysowana?

Przecież ona DOSŁOWNIE zachowuje się jak osoba w spektrum autyzmu. X D Chętnie przyjmę Twoje argumenty, że tak nie jest, bo sama jako osoba ze spektrum oglądając ten serial momentami niemalże popłakałam się przez fakt, jak bliskie mi są niektóre zachowania głównej bohaterki, które osobą neurotypowym mogą się wydawać "dziwne" - mimo że dla osób nieneurotypowych są codziennością. Wszystko, od przywiązania do rutyny i specjalnego zainteresowania, przez echolokalię, spanie w zatyczkach do uszu, maseczce na oczy i usuwanie metek z ubrań (nadwrażliwość na bodźce) aż do sposobu wysławiania się czy nawet sposobu schodzenia po schodach (!) - osoby w spektrum często mają problemy z równowagą, przez to główna bohaterka "balansuje" swoimi rękami podczas schodzenia. Rozumiem pewien rodzaj dyskomfortu podczas oglądania, ale wynika on jedynie z tego, że po prostu spektrum nie jest wystarczająco reprezentowane, akceptowane i rozumiane w przestrzeni publicznej, popkulturze, wszędzie - i właśnie takie seriale jak ten pozwalają to zmienić!
I jeśli polecasz "Atypowego" jako dobry serial o życiu ze spektrum autyzmu to nie świadczy, że masz dużą wiedzę na temat spektrum, bo to kolejny twór o białym chłopcu w spektrum autyzmu, z dobrej i zamożnej rodziny, która go wspiera. Fajnie zobaczyć wreszcie dla odmiany poruszanie tematu kobiet autystycznych w popkulturze.

"Fajnie zobaczyć wreszcie dla odmiany poruszanie tematu kobiet autystycznych w popkulturze" - W tym temacie jest także serial "Astrid i Raphaelle".

Nikt tu nie zamierza doktoryzować się ze spektrum autyzmu! Serial przyjemnie się ogląda. Jest pozytywny, zabawny i wzruszający.

Nie używa się już sformułowania "zespół Aspergera" - m.in. dlatego że Asperger był nazistą, który ten termin utworzył w celach eugeniki i opisywał autyzm jedynie u chłopców. Czasy się zmieniają, tak samo powinno odchodzić się od tego terminu, podobnie zresztą w przypadku stosowania określenia tzw. "autyzm wysokofunkcjonujący" - implikuje to istnienie "autyzmu niskofunkcjonującego" i jest obraźliwe nawet dla osób "wysokofunkcjonujących", które zazwyczaj lepiej się po prostu maskują i ich "forma autyzmu" nie obniża to tym samym ich dyskomfortu życiowego. Autyzm to autyzm, spektrum nasilenia różnych objawów.

Czy ty naprawdę pouczasz ludzi dalej używając określenia "zespół aspergera"XDDD

Znam wiele osób w spektrum i tak, mają gorsze wyniki w sporcie i czasami wyróżniają się sposobem chodzenia. Trochę banialuki piszesz

Politycznie poprawne to jest. Żonglerka pojeciami ale rzeczywistość się nie zmienia. Cała masa ludzi z autyzmem nie jest i nigdy nie będzie samodzielna, choć ci z lżejszą formą- będą. Ewidentne zaburzenia funkcjonalne. A czy zespół Downa też nie jest chorobą?