A na filmwebie niemiłosierne czepialstwo.

Czy ludzie na prawdę spodziewają się po kryminalnej historii czegoś więcej niż festiwal klisz? Przecież kliszowatość jest wpisana w konwencję tego gatunku!

Czy domorośli "znawcy" aktorstwa nie potrafią zrozumieć, że aktorzy grają wedle roli, jaka jest im rozpisana? Widzę, że nie każdy zrozumiał minimalistyczną konwencję serialu, w której emocje są czymś trzeciorzędnym, wręcz zbędnym. Czy nie wiedzą, że straumatyzowany policjant jest po latach raczej wyzuty, niżli nabuzowany? "Emocji, emocji, emocji" - wszyscy chcą "emocji". Czy na prawdę ukazujecie emocje w życiu na każdym kroku? Nigdy nie wpadliście w stupor? Nigdy trauma czy szok nie objawiły się w Was po prostu jako tzw. zastygnięcie, kompletne oderwanie, wycofanie? Tu się kłania znajomość podstaw psychologii, bo nie wszyscy rozpaczają, gdy smutno i cieszą się gdy wesoło.

Fabijański gra PRZYZWOICIE miotającego się w wyrzutach sumienia prostego chłopaka, nieakceptowanego przez teścia (wątek szczerze mówiąc jest marginalny, tak jak sama postać), więc o co g. burza? Miał się wybić ekspresją na pierwszy plan?