W tamtych czasach rejs z Europy do Ameryki zajmował ok. 6 tygodni. Plus minus 3 dni, w zależności od warunków podczas przeprawy. To nie była podróż all inclusive. Warunki sanitarne były na poziomie zerowym. Woda w beczkach nie służyła do wieczornej kąpieli. Musiała starczyć na te 45 dni - do picia i przyrządzania posiłków. Ludzie schodzący na brzeg po takiej podróży najnormalniej w świecie śmierdzieli. Mieli odparzenia, duupy przypominały te pawianów. Przecież defekacja była do wiadra, zawartość leciała za burtę, a o bidecie nikt nie słyszał.
No i mamy w serialu taki rodzynek: Brianna schodzi na ląd i pierwsze co robi, to oddaje się w szopie Rogerowi, którego 5. raz w życiu widzi, nawet mu wierność ślubuje na dobre i na złe (po godzinie było już nieaktualne, ale nie o tym). Ale to nie koniec, on po defloracji i krótkiej rozmowie, pod płaszczykiem sprawdzenia jej koloru włosów łonowych, a raczej kołtunów i strupów, przechodzi do seksu oralnego. Ona nie gorsza, jak to exdziewica, postanawia się zrewanżować i wypolerować mu berło. Po wszystkim stwierdza, że podobało jej się i była to najwspanialsza chwila w jej życiu. Nie dziwne, że niedługo później poprawił ją pan pirat.
Nie czytałem książki, ale ciekawi mnie czy ta romantyczna wizja pisarki Diany Gabaldon była równie niedorzeczna w oryginale.