Ale właśnie o to chodzi że Shounen Bat miał przesłanie, że był ostatecznym rozwiązaniem. Anime jest rewelacyjne, jedno z niewielu, które tak świetnie gra konwencjami i tematyką oniryczną.

Problem leży w Tobie. Przyzwyczaiłeś się, że w anime są jakieś super-kozackie nierozwiązywalne i pretensjonalne metafory, a każda postać bawi się w filozofa. Tutaj to wszystko podawane jest bardzo subtelnie, a jednocześnie masz wspaniale przemyślaną fabułę.

10/10 człowieku, innej oceny nie można dać.

Tak, ostatni odcinek to rzeczywiście szczyt subtelności :>

Ogólnie to do niczego się nie przyzwyczaiłem, bo oglądam bardzo mało anime. Swoją ocenę jak najbardziej podtrzymuję i nie widzę, żeby twoje argumenty jakoś ją zbijały.

To bardzo dobry serial, który pod koniec nieco się gubi a ocenę 10/10 zachowam dla arcydzieł.

Pozdro

Hm, sądzę, że prawdziwe zniszczenie miasta przez Shounen Bat'a było konieczne, aby pokazać, jak naprawdę RZECZYWISTYM jest on zagrożeniem dla współczesnego świata. A raczej jak wielkim zagrożeniem jest to, co on reprezentuje. Tutaj każdy może mieć swoją interpretację - dla mnie to przestroga przed unikaniem brania na siebie odpowiedzialności, dziecinnienia społeczeństwa (Maromi - i co się z tym wiąże, szukania ucieczki od prawdziwego życia i jego problemów w stronę iluzji), poddawania się, gdy wszystko wydaje się zbyt trudne i "chodzenia na skróty" (w końcu po to pojawiał się Shounen Bat - żeby wszystkim ulżyć). Zniszczenie całego miasta musiało nastąpić - bo przecież ludzie osiągnęli już apogeum w chęci sztucznego udoskonalenia swojego życia, bo przecież ta szara, pełna trudności egzystencja była już dla nich nie do zniesienia. Technologia nie przyniosła upragnionego szczęścia, sukces zawodowy - także nie. Zatem może Maromi? Paradoksalnie to właśnie poszukiwanie samospełnienia w tychże środkach doprowadziło do tragedii - nikt zdaje się nie pamiętać o tradycyjnych wartościach, o tych, które zapewniają bezpieczeństwo i prawdziwe szczęście w życiu (kto pozwolił uciec byłemu-starszemu detektywowi z "idealnego świata"? A no żona, jej uczucie i poświęcenie). Toteż Shounen Bat pochłonął całe miasto, bo całe miasto szukało ulgi, której znaleźć nie mogło. Mimo że zostało ono odbudowane - niestety, wszystko powraca do tego, co było dawniej, czego dowodem jest kolejny uroczy pluszak, tym razem kociak Konyo. Historia zatacza koło.
Maniwa popadł w szaleństwo. Jedynie Tsukiko i były-starszy detektyw wreszcie zrozumieli. Ale ta dwójka to za mało. Jednym słowem - wydźwięk jak najbardziej pesymistyczny.
Odcinek o trójce samobójców był zabawny, ale przez tą lekkość i dowcip - najbardziej tragiczny, ech (na szczęście gałąź się złamała!). Największe wrażenie zrobił na mnie jednak epizod o kobiecie z rozdwojeniem jaźni. I o tej uciekającej przed ojcem dziewczynce... Tak, to anime zdecydowanie nie nadaje się na relaksujący wieczór ;P

Perfekcyjna interpretacja.
Wega jestem pod wrażeniem :)

Dziękuję otaku ;) Ja tak odebrałam to anime, ale jestem przekonana, że można by wysnuć szereg innych interpretacji. I na tym polega piękno tej serii.

Wspaniała interpretacja. Utożsamiam z nią swoje przemyślenia.

A dla mnie to jest idealne i kompletne anime - zarówno w treści (refleksja filozoficzna, psychologiczna i społeczna oraz cała paleta emocji i reakcji; od dreszczyku napięcia, przez wstrząśnięcie wnioskami, po ocalający śmiech), jak i formie (fenomenalna muzyka wprowadza w klimat i puentuje, a kreska, zarazem realistyczna i psychodeliczna, wzmacnia wydźwięk całości). Przez to stale cierpię głód dobrego anime, bo do dzieł Satoshiego Kona z muzyką Susumu Hirasawy (i "Berserka" z lat 90.) żadna produkcja się nawet nie zbliżyła...