Serial jest swego rodzaju rebootem "Planety małp", ponieważ nie jest zgodny z treścią poprzednich filmów; nie może być ani ich sequelem ani prequelem, zbyt wiele rzeczy się nie zgadza.

Po raz kolejny poznajemy losy astronautów którzy przypadkowo przenoszą się w czasie do roku, w którym Ziemię zamieszkują inteligentne i nadzwyczaj rozwinięte małpy. Pete Burke i Alan Virdon, bo tak się nazywają podróżnicy z przeszłości, muszą się ukrywać przed żądnymi krwi gorylami, a towarzyszy im szympans-uciekinier, Galen (w tej roli ikona małpiej sagi - Roddy McDowall). Fabuła serialu to właściwie nihil novi, ale ogląda się go calkiem nieźle.

W każdym odcinku nasi protagoniści umykają głupkowatym gorylom, przy okazji szerząc po planecie małp hasła równości i wolności, demonstrując też intelektualną i manualną przewagę ludzkości nad małpim społeczeństwem. A to wyjaśnią szympansiemu chirurgowi niuanse transfuzji krwi, a to zbudują lotnię, zrobią szkło powiększające, znajdą lekarstwo na nieznaną małpom chorobę a nawet odbiorą poród od krowy. Amerykańscy astronauci to fachowcy lepsi niż Polacy, znają się absolutnie na wszystkim. Serial ten mogą więc oglądać dzieci - ze względu na jego wymiar edukacyjny.

Dobra produkcja rozrywkowa spod znaku szeroko pojętej fantastyki powinna opierać się na ciekawych postaciach i wartkiej akcji. Planeta małp A.D. 1974 pod tym względem daje radę. Między bohaterami czuć chemię i dobrze się ogląda sceny interakcji pomiędzy nimi. Nie brakuje scen walk na pięści pomiędzy ludźmi a gorylami. Nasi astronauci to mistrzowie boksu, zapasów i kopniaków z powietrza. Prawdziwi ludzie renesansu.

Niestety główni bohaterowie negatywni nie są tak fajni jak pozytywni. Generał Urko grany przez znanego ze "Star Treka" Marka Lenarda to okropnie denerwująca postać. Albo wrzeszczy albo gada jak 6-latek, sztucznie przy tym gestykulując. Z kolei orangutan Zaius jest raczej nudny i nie wnosi wiele do serialu.

Różnie jest też z aktorstwem obsady gościnnej. Ci którzy grają małpy, zwłaszcza szympansy, są całkiem nieźli. Najgorsze są aktorki grające ludzkie kobiety. Większego tartaku nie widziałem. Chyba ani jedna kobieca postać w tym serialu nie została zagrana dobrze. Linda Harrison, choć przez dwa filmy wymówiła może jedno słowo, zjada je wszystkie na śniadanie. Natomiast aktorzy odgrywające role ludzkich samców są z reguły poprawni. Trochę generalizuję, ale tak to mniej więcej wyglądało.

Warto wspomnieć o scenarzystach serialu, którym przytrafiła się niejedna gafa. Największą z nich jest ogromna niekonsekwencja w kwestii posiadania ludzkiej literatury. W odcinku pierwszym dowiadujemy się od Zaiusa, że samo posiadanie książki napisanej przez człowieka karane jest śmiercią. Jakież było moje zaskoczenie, gdy w odcinku siódmym okazało się, że Zaius ma całą półkę takich książek, i wcale się z nią nie krył - stała w jego gabinecie. W odcinku czternastym Zaius znowu chrzani o zakazanych książkach... Na tym nie koniec - w odcinku pierwszym Zaius chce dowiedzieć się od astronautów jak działa ludzka broń - uważa że ta wiedza może się przydać małpom. Natomiast w odcinku piątym niszczy superkomputer zawierający całą ludzką wiedzę, ponieważ uważa, że mimo swej przydatności mogłaby ona zostać wykorzystana przeciwko małpom. W odcinku siódmym kiedy Urko pyta Zaiusa po co trzyma te ludzkie książki, ten odpowiada, że... wiedza zdobyta przez człowieka może być użyteczna małpie. I tak dalej. (Zaius jest chyba postacią najbardziej pokrzywdzoną przez scenarzystów.)

Za to nie można odmówić "Planecie małp" lekkości i humoru. Serial broni się też dobrymi kostiumami i charakteryzacją. Nie jest to oczywiście poziom filmowej "Planety małp", ale wydaje mi się, że jak na produkcję telewizyjną z lat 70.-tych z raczej niedużym budżetem, jest całkiem nieźle. Małpie maski są wszystkie praktycznie jednakowe i utrudniają aktorom pokazywanie emocji na twarzy, ale za to pozwalają na swobodne granie oczami. Możliwość ta była świetnie wykorzystywana, nawet przez Lenarda, a najlepiej przez McDowalla, który przez 6 lat osiągnął perfekcję w graniu szympansów. Scenografia, choć uboga i prosta, nie jest gorsza od starszego o kilka lat "Star Treka".

W tym serialu możemy lepiej przyjrzeć się społeczeństwu małp, zobaczyć jak dokładnie funkcjonowało. Okazuje się, że małpy wcale nie są takie idealne a walka o władzę może wiązać się nawet z zamachami na życie innych małp. Są przesądne i zabobonne, trochę jak ludzie w średniowieczu. Każda technologia która wykracza poza poziom ich pojmowania to dla nich herezja i czary. Inaczej niż do tej pory zostali też przedstawieni ludzie. W tej wersji "Planety małp" nie są niemi i zezwierzęceni - są po prostu niewolnikami małp. Tak długo byli traktowani jak niższy gatunek, że sami w to uwierzyli i często wolą zdradzić innego człowieka niż narazić się na gniew małp. W przeciwieństwie do wersji filmowej małpy są więc tutaj przede wszystkim tyranami wykorzystującymi pracę człowieka. Sprawia to, że fabule serialu bliżej jest do bajkowej walki dobra ze złem w stylu "Gwiezdnych wojen" niż ambitnej przypowieści przybranej w szatki s-f, jaką był film z 1968 roku rozpoczynający małpią sagę.

Serial polecam wszystkim fanom produkcji przygodowych, którzy nie tylko nie boją się ramotek z innej epoki, ale je uwielbiają. Będzie to miłe doświadczenie i doskonały relaks. Są odcinki lepsze i gorsze, słabe i bardzo dobre, ale mimo wszystko żałuję, że serial się skończył i że tak brutalnie przerwano przygody sympatycznych bohaterów. Chętnie obejrzałbym tego więcej.