UWAGA: Będę ciągle porównywać ten serial do "Downton Abbey" i chyba nikogo to nie dziwi ;)

Scenografia, kostiumy, muzyka - to załatwię jednym punktem, bo wszystko mi się podoba. Nie oczekuję od serialu hiperrealizmu akurat w tych dziedzinach.

Fabuła: Taka se, szczerze mówiąc. Jest kilka sytuacji, które w DA eskalowałyby zapewne w ostre dramy, ale tutaj wszystko jest wyciszane i uspokajane.

Postacie: Ze świecą w ręku szukać tu badassa pokroju Thomasa, żmii na miarę Mary czy też królowej Violet. Wszystkie, absolutnie wszystkie postacie są trudne do określenia jednym słowem, co sprawia, że wydają się nijakie.

ALE zastanówmy się trochę... Kogo częściej spotkamy w normalnym życiu? Królową Violet, czy Jędzę Agnes? Wrednego i bezdusznego (w pierwszym sezonie) Thomasa, czy sympatycznego Oskara? Czy w normalnym życiu dążymy do eskalacji konfliktów, czy raczej staramy się je łagodzić?

Wydaje mi się, że fab8ułą serialu jest bardzo bliska temu, co mogłoby się wydarzyć w prawdziwym życiu. Dlatego "Pozłacany wiek" oceniam na mocne 8, być może po ponownym obejrzeniu pierwszego sezonu, gdy będę mogła ocenić go całościowo, zmienię ocenę na 9.