Mam wrażenie, że tutaj, w porównaniu do Gry o Tron, mamy do czynienia ze znacznie większą wielowymiarowością postaci. Zamiast ukazywania bezmyślnego okrucieństwa i przemocy ze strony psychopatycznych władców omotanych jedynie rządzą władzy, ten serial w znacznie większym stopniu skupia się na motywach postaci, ich stanach emocjonalnych, poczuciu obowiązku wobec pewnych "odwiecznych" praw ludzkich i boskich. To przekłada się na to, że widz ma szansę zrozumieć ich decyzje. Przynajmniej do 3-go odcinka nie jestem w stanie wyraźnie dostrzec tutaj podziału na "dobrych i złych".
Nie jestem fanką tzw. "bezmyślnej jatki" lub epatowania okrucieństwem na ekranie i Grę o Tron oglądałam wyłącznie dla intryg i samej wielowątkowej historii.
Bardzo podoba mi się również to skupienie na roli kobiet i ich tragizm - dwie walki przeplatane w pierwszym odcinku: turniej rycerski i walka przy porodzie pokazujący ogromny heroizm kobiety rodzącej w realiach bez rozwiniętej medycyny.
Kompletnie nie rozumiem komentarzy o kolorze skóry i większej różnorodności etnicznej aktorów. Jest to fikcyjny świat i ciekawi mnie, że nikogo nie zastanawia istnienie innych elementów typowych dla świata fantasy, za to inny kolor skóry niż biały wciąż budzi ogromne emocje.