Serial od początku wieje propagandą jak gdyby miał celowo i w zamierzony sposób "przemycać" telewidzom pewne treści aby ukierunkować ich poglądy do obecnej sytuacji w kraju i to w bardzo wyraźny sposób, oczywiście zawartej w starej jak świat formule: prości/biedota/zaściankowcy/niziny społeczne kontra szlachta/europejczycy/postępowcy, bazując na polskiej tradycji szlachecko - chłopskiej tak często wykorzystywanej w mass-mediach do budowania pijaru.

Na początku widzimy rzekomy obraz "polskiej wsi", gdzie jest patologia, pijaństwo, nierząd, nastolatki w ciąży (i to jeszcze bite), nielegalne pędzenie bimbru i oczywiście nad tym wszystkim "wojuje" przeciwdziałający modernizacji kościoła konserwatyzm parafialny miejscowego proboszcza wiecznie niepogodzony z organem politycznym, ateistycznym, odklerykalizowanym, "świeckim" ma się rozumieć, a mianowicie wójtem - starym komuchem z wiecznymi krzykami w tle o "rozdział państwa od kościoła", jak by naprawdę nie było większych problemów ponad szopkę o kłótnie pod Belwederem o krzyż (może dług publiczny albo seria dziwnych samobójstw za rządów Tuska?). Widać tu wyraźny wydźwięk nieco podzielonej na "A" i "B" i wewnętrznie rozbitej Polski. Nie byłoby powodów żeby przyznać takiemu obrazowi wydźwięku politycznego gdyby nie tak w długim czasie pojawiające się za progiem fundusze unijne kipiące ze scenariusza ręka w rękę z Ameryką, która podnosi status społeczny i poziom cywilizacyjny polskiej wsi, gdzie rozgrywa się akcja serialu przyciągającego uwagę do maximum 100%-owo skupionych na swoich świecących pudłach telewidzów (bo jak to bywa z rzetelną Telewizją Państwową, nie sposób przegapić "Gwiazd tańczących na lodzie", "Jaka to melodia" i "Jak to leciało", a już tym bardziej ulubionego serialu). Kiedy już ów polski obraz odwiedza Ameryka, parafia - podnosząca rejwach o wykłady antykoncepcyjne naszej bohaterki Lucy i modne już na wsi stosunki pozamałżeńskie, co nie spotkało się z uznaniem chcącej wyzwolić się z klerykalnego ciemnogrodu społeczności, która zbuntowała się przeciwko swojemu proboszczowi w ramach zapędów globalizacyjnych, według nowomowy "integracyjnych" - sama wstawia się za naszym nowym przyjacielem z zachodu w nadchodzących wyborach. Ci, którzy są u władzy (ci źli, ma się rozumieć drogi widzu, lub jak powiedział najrzetelniejszy dziennikarz Telewizji Państwowej Tomasz Lis, baranie przed telewizorem), do tego niekompetentni i dbający o własny interes, stosują wszelkie "niesprawiedliwe matactwa na biednej Lucy" i "świństwa" nie pozwalając, aby "rządził nami Biały Dom". Nie jest przypadkiem, że "zły" wójt i jego szuja-asystent odwołują się do polskości, a kiedy nasza polskość nas oszukuje, nasz przyjaciel zza oceanu, który przecież nigdy nie kłamie a wszelkie tego typu zarzuty to oszczerstwa, wygrywa wybory i Polacy są zasypywani funduszami z Brukseli i wszyscy się cieszymy. A! Nie sposób ominąć wątku rozwścieczonej feministki związanej z chińskim dyrektorem polskiego oddziału wielonarodowej firmy (globalizacja) poprzez dziecko a nie małżeństwo (bo słowo katolicki się przecież kojarzy tylko z dyskryminowaniem kobiet i męskim szowinizmem), której ciemnota wiejska (z początku) nie chce słuchać. A kto okazuje się wrogiem owego feminizmu? Polskość, która nas oszukała w kwestii zachodniego przyjaciela, który wie co dla nas dobre lepiej niż my sami. A każdy kto nie włącza się w pracę o lepsze jutro (naszej ojczyzny) - brzmi znajomo? - a zamiast tego woli przesiadywać po sklepem sącząc trunki alkoholowe, jest nierobem, darmozjadem, który nie zasługuje na to aby nazywać go wzorowym europejczykiem.

Oprócz dobroczynności funduszy unijnych (ba! bo przecież każdy, kto trzyma bydło w stajni niespełniającej wymogów unijnych jest niehumanitarnym katem zwierząt) pojawia się anarchizm, co jest już kompletnym dopełnieniem przeciwko nacjonalizmowi jako złu (wszak złem rzeczywiście jest podnoszenie hasłem "Bóg, honor, ojczyzna" a chodzenie z kolorowymi piórami w dolnej części pleców już nie) kiedy okazuje się, że lewicowy anarchizm i prawicowy nacjonalizm są nie do pogodzenia. Dlaczego? Okazuje się, że grupa społeczna prezentowana przez bohatera (telewizja Polsat nazywa ich już "neo-nazistami") zakochanego w serialowej anarchistce, tak naprawdę sama nie wie czego chce w przeciwieństwie do anarchistów ("anty-faszystów") i dlatego w związek dwójki zakochanych koliduje właśnie ta różnica ideologiczna, nieprawdziwa zresztą. Jak tu nie widzieć propagandy, jeszcze tak bezczelnie jednostronnej? Całość zamyka strajk przed urzędem gminy - strajkujący (pijaństwo i szowinistyczne darmozjady) to ci, którzy boją się otaczających ich "zmian". Na sam koniec Ameryka ustępuje darmozjadom i feminizm i anarchizm ("anty-faszyzm") dobitnie wychodzą z oskarżeniem do czynnika, który nas wyzwolił z nędzy, do pani wójt - "jak mogłaś ustąpić tym darmozjadom?!", co już było kompletnym przegięciem dobrego smaku. O emancypacji na plebanii już nawet nie ma co wspominać.

Z dobrego serialu wyszedł zajadle propagandowy bubel. Lepsze to niż "Pierwsza miłość" czy "M jak mdłość", ale z drugiej strony tak jest źle i tak niedobrze.