The Sopranos jest serialem dość specyficznym. Kapitalny wątek mafijny przeplata się z normalnością. Wszystkie postacie się autentyczne, borykają się z własnymi problemami. Bardzo dobre odejście od stereotypu mafioza, jako idealnego gangstera z zasadami, zawsze pięknego i bogatego. W Sopranosach głową mafii w New Jersey zostaje gość, któremu nie układa się w domu, który chodzi do psychiatry. Nie jest on nawet zbyt rozgarnięty, po prostu zwykły cwaniak.
Gdyby tutaj scharakteryzować pozostałe postacie, widać by było, jak bardzo są oni 'normalni'.
I myślę, że to nadaje sens temu tytułowi. Życie zimnego mafioso przeplata się z rzeczywistością.

Pomijam kapitalne wątki, świetne sceny, naprawdę bardzo dobrą grę aktorską czy świetną oprawę muzyczną.
Rodzina Soprano jest po prostu przykładem, że można zrobić dobry serial, który przez wszystkie sezony trzyma poziom.

Ale ja jestem "specjalistą" od nudnawych produkcji> Nie przeraża mnie niespieszna narracja ani ta odrobina normalności jak ty to nazywasz. I mimo, że od czasu napisania mojego postu upłynęło trochę czasu a dvd z kolejną serią jest w zasięgu ręki, jakoś nie naszła mnie ochota na rozpoczęcie sezonu.

po prostu nie twój klimat i tyle, po co się przejmujesz?
Ja Dextera nie widziałam, ani 6 stóp pod ziemią. Tego ostatniego jestem ciekawa, a Dextera już nawet nie, Housa przestałam ogldać po dwóch sezonach - no ciekawy był, ale te seriale mają to do siebie (podejżewam jeśli chodzi o desxtera), że sa podrasowane, mamy do czynienia z genialnymi wyjątkowymi jednostkami, któe pozostają aspołeczne i robią coś co każdy z nas by chiał od czasu do czasu zrobic - wydrwić, ośmieszyć baaa zabić. A Soprano to cwaniak, lubisz go, ale wierzysz, że ta historia mogłaby zdarzyć sie realnie bo jest taka prawdziwa - a House czy Dexter pozostaje bajką. Może dlatego?