Rozdzielnie polega na tym że masz jakby dwie osobowości. Jedna nie wie co robi druga. Tak chce Lumon żebyś nie wiedział co tam robisz. I dla ciebie też niby wygodniej że wchodzisz do pracy i za chwilę z pracy wychodzisz. Nie pamiętasz swojej 8 godzinnej pracy.
Ta osobowość w Lumon jest taka bardzo podstawowa, prymitywna, jakby osobowość dziecka. Korzysta z mózgu ale w sposób podstawowy i nie ma dostępu do wspomnień i wiedzy nadrzędnej osobowości. Dlatego nadzór w Lumon traktuje te osobowości jak dzieci. Dlatego takie nagrody, dlatego tak się zachowują. 50 letni mężczyzna dostaje osobowość dziecka 6-8 letniego. Dlatego tam nie ma poważnych starć i buntów. Dla pracy jaką wykonują jest to wystarczające.
1 sezon skupiał się na pomyśle aby grupie rafinerów udało się wydostać na zewnątrz przez tryb : "Nadgodziny". Z odcinka na odcinek akcja przyśpiesza aż do dobrego finału.
2 sezon skupia się na pomyśle żeby "niby" zmarłą żonę Marka wyciągnąć z Lumon, jednak pomysły powidoków i reintegracji Marka nie udają się i jedyna nadzieja w Cobel, która jak się okazuje jest twórcą rozdzielenia czyli wie o nim wszystko. 2 sezon jest mocno rozciągnięty i wielu to irytuje. 10 odcinek ma trwać 76 minut i powinien wszystko wyjaśnić.

Bez przesady, w tym "pierwszym" życiu oni nie są tacy mądrzy.
Są pogubieni, borykają się z różnymi problemami.
Jeden przeżywa cały czas śmierć żony, inny nie nadaje się do żadnej pracy, jeszcze inny żyje jak samotnik a następny ma jakieś dziwne pragnienia itp...
Wybierają ucieczkę od rzeczywistości, łudząc się, że te drugie życia będą bardziej "owocne" i każdemu dadzą to, czego nie mają w pierwszym, zapomnienia, akceptacji itd.
O ile pierwszy sezon był OK to drugi tragedia.
Serial zjadł swój ogon, stał się bardzo nudny i bezsensowny i pewnie ostatni odcinek wiele nie zmieni.