Brutus - był po prostu taki sobie. Nie było się czym zachwycać. Co innego np. Atia. :)

Ja odebrałem postać Brutusa trochę inaczej. I myślę, że jego charakterystyka jest przemyślana i spójna - zarówno scenariusz jak i kreacja Tobiasa Menziesa tworzą przekonujący portret tego bohatera.
Brutus jest przede wszystkim człowiekiem słabym. Nie jest wcale z natury podły i skłonny do zdrady, ale nie jest też, albo raczej nie potrafi (boi się?) być prawym i szlachetnym. Jest słaby i podatny na wpływy innych, zwłaszcza swojej zaborczej matki. Poniekąd zgodzę się, że nie potrafi sprostać legendzie swego rodu, a raczej temu, jak tą legendę widzi i przedstawia jego matka. To przecież ją stara się cały czas zadowolić i dlatego podążą za jej wskazówkami i robi to, co ona uważa, że powinien zrobić jako spadkobierca Juniuszów. Nie widzi, albo raczej boi się przyznać sam przed sobą, że dopuszczając się zdrady i morderstwa hańbi swe imię, zamiast je opromienić. Dochodzi to do niego, gdy jest już po wszystkim. W II sezonie stara się zrehabilitować, nie jest już tchórzem, przyjmuje to, co przynosi mu los, ale mimo wszystko musi zapłacić za zbrodnię. Jego śmierć jest przedstawiona jako dziejowa sprawiedliwość (ginie w podobny sposób, co Cezar - osaczony i zadźgany przez wielu napastników).
A co do odtwórcy tej roli, Tobiasa Menziesa, to uważam że spisał się świetnie i jak najbardziej do niej pasuje.

Dryden, wcale nie uważam, że nie ma się czym zachwycać. Wręcz przeciwnie. Brutus jest świetnie nakreśloną i złożoną postacią, jedną z najciekawszych w serialu, w dodatku doskonale zagraną.