Moim zdaniem siłą tego anime jest właśnie pozorny brak fabuły. To po prostu 'anime drogi', że tak sparafrazuję. One natomiast charakteryzują się tym, że tak na dobrą sprawę nie cel wędrówki jest najważniejszy, a właśnie podróż i to, co dzieje się podczas niej. Mnie na przykład niezwykle intrygowała cała koncepcja poszukiwań samuraja pachnącego słonecznikami, zwłaszcza że jest kompletnie absurdalna.

I właśnie dlatego, że jest absurdalna, jest taka intrygująca. Taki jest jej cel.

Wątków to w tym anime było akurat aż nadto, niektóre kompletnie zakręcone (czytaj: tylko Japończycy mogliby niektóre wymysleć, oni kochają takie miksy). Lily ma rację - to podróż, nowe przygody, odkrywanie różnych "rzeczywistości" i siebie nawzajem (odnośnie bohaterów) jest tu najważniejsza. W sumie fajnie, bo mozna sobie zrobić dłuzsza przerwę między odcinkami i bez problemu wszystko się ogarnia, a przyjemność z ogladania (bezdyskusyjna) trwa dłużej ;)

Nie będę się po Tobie powtarzać - mam identyczne spostrzeżenia;) Obejrzenie wszystkich 26 odcinków zajęło mi z miesiąc,a to z tej przyczyny, że po 2-3 odcinkach robiłam sobie przerwę na kontemplację pięknej kreski, odgrzebywanie w necie informacji o okresie Edo i radowanie się w duszy z zakręconych nawiązań kulturowych, wtrącanych do każdego niemal odcinka (rozbił mnie motyw z przypadkowym puszczeniem z dymem pól "trawy bogów" :))) Są lepsze i gorsze ( a nawet całkiem słabe) odcinki, ale klimat całości jest nieporównywalny z niczym, co udało mi się obejrzeć do tej pory w życiu. A sceny walk...miodzio...

Anime skupia się przede wszystkim na wątkach pobocznych, dzięki którym poznajemy bohaterów. Główny wątek fabularny nadaje jedynie ciągłość historii i kończy anime.

Innymi słowy nastawianie się na główny wątek, a nie skupianie się na wątkach pobocznych (które są nieprzeciętne) to błąd.