Mnie też irytują protagoniści. Tristan jest kompletnie drewniany. O wiele bardziej lubię Alberta. Ma w sobie przynajmniej głębię, jakiś dualizm, tragizm. Aktor, który go gra, słusznie zauważył, że nie jest tak płaski jak większość postaci. Pepa i Tristan razem są obrzydliwie przesłodzeni.