Szkoda niewątpliwie Lukrecji ale odeszła godnie. Gra aktorska odtwórcy postaci Spartacusa od razu nie przypadła mi do gustu, ale dziś, w scenie śmierci Miry niestety bardzo zawiódł, wizualnie wygląda nawet lepiej od poprzedniego Spartacusa, ale grą aktorską niestety się nie umywa, więc albo niech podszkoli umiejętności, albo trzeba będzie znowu zmienić aktora, bo niestety kto jak kto, ale odtwórca głównej roli nie może grać tak przeciętnie, szczególnie, że pozostali aktorzy posiadają niebanalny talent, np. Lucy L., Viva B. czy Pana H. T. (Nasir). Serial do tej pory wspaniale spisywał się ukazując życie towarzyskie, intrygi i codzienność w tamtejszych czasach różnych klas społecznych, ale kiedy przyszło do scen batalistycznych, no to twórcy się nie popisali; wszystko jest tak bardzo symboliczne i uproszczone (mam na myśli proporcje wojsk). Jest ciągły nacisk na akcje, przez co brak scen, które odzwierciedliłyby prawdziwy stan rzeczy i skupiły się na innych aspektach wojny. Nie się też ukryć, że istnieje w filmie tendencja dążenia do równowagi w uśmiercaniu głównych bohaterów; mniej więcej na jednego "dobrego" przypada jeden "zły", no ale tak już jest w większości filmów. Filmowcy ukazując prozę życia codziennego Rzymu spisali się świetnie (i nawet nagość i erotyka nie były zbędne), ale niestety ostatnio jest za duży nacisk na tryskającą zewsząd krem i nieśmiertelność głównych bohaterów, którzy w garstkę pokonują kilkadziesiąt żołnierzy, a ich rany goją się już w następnych scenach (poparzenie na twarzy Spartacusa od pocisku katapulty, czy rozcięcie na plecach Navii zadane przez Ashura, które chwile później zniknęło). No ale mimo tych wszystkich mankamentów warto było poświęcić te sobotnie wieczory. Dobra produkcja.