Nie chodzi tu wyłącznie samego Spartakusa granego przez Andy Whitefielda.
Przede wszystkim kuleje fabularnie. Nieraz brakuje konsekwencji w zachowaniach bohaterów. Rozumiem, że miało może to zaskakiwać, ale te ciągłe zmiany zachowań wśród Rzymian irytują. W dwóch poprzednich sezonach zaskakiwały zwroty akcji i świetne intrygi. Tutaj niestety tego brakuje. Dwa poprzednie sezony oglądałem z wielkim zaciekawieniem i odcinki trwały chwilę. Tutaj momentami nie dowierzałem, że oglądam ten sam serial.
Poza Andym brakuje też świetnej postaci Batiatusa. Glaber denerwował w przeciwieństwie do Batiatusa, który w dużym stopniu ciągnął ten serial na wyżyny. Jego żona stała się całkiem inną, nieciekawą postacią. Jeśli chodzi o ekipę Spartakusa to stałą się bez wyrazu. Charyzmatyczny Crixus, inteligentny Oenemaos tutaj są jedynie kukłami, poza wyglądem i imionami nic nie łączy ich z postaciami wcześniej znanymi. Do tego te zrobienie z Agrona geja. Nie chodzi o jego orientację, lecz taką nagłą zmianę w tej postaci. W pierwszym sezonie nic nie wskazywało na homoseksualizm Agrona. W tym sezonie zrobiono to na siłę, ponieważ zabrakło Barki. Niestety nijak pasuje to do postaci przedstawionej wcześniej. Na plus jedynie zasługuje postać Aszura, który wyraźnie ewoluował. Swoim cwaniactwem i "oddaniem" prawie nie został następcą samego Batiatusa mając w posiadaniu jego szkołę gladiatorów i żonę.
Po obejrzeniu sezonu poczułem duży zawód, czego nie mogę powiedzieć o dwóch pierwszych, kiedy chciałem obejrzeć więcej.
Moja ocena to 6+/10, ponieważ przyjemnie się ogląda, jednak nie jest to klimat Spartakusa, którego oglądałem wcześniej.