"Crisis" jest doskonałym przykładem na to, że serial nie powinien być sztucznie wydłużonym filmem
fabularnym, a już szczególnie thrillerem... O ile pilot jest genialny, trzymający w napięciu, pierwszy
odcinek w mniejszym stopniu, ale dalej interesujący, o tyle im dalej, tym - niestety - gorzej.
Przedłużający się chwyt fabularny (rodzice są w stanie zrobić wszystko dla swoich dzieci) jest mało
przekonywujący psychologiczne, a z pewnością monotonny, nudny i tani. Wątek agentów
rządowych błądzących, niczym dzieci we mgle, dobry na kwadrans, ale nie przez kolejne odcinki.
Scenarzyści więc w połowie serialu postanowili wprowadzić zmiany i innowacje (nawet do nich
dotarło, że powtarzające się po raz n-ty te same wątki to nienajlepszy pomysł) - i poszli na całość.
Niestety - potraktowali widza, jak bezmózgiego kanapowca, łykającego, jak gęś kluski, wszystko, co
zobaczy na ekranie telewizora. Powstało fabularne spaghetti - bez ładu i składu; bez sensu czy
logiki. Nawet w drobiazgach! Np. nikomu nie przychodzi na myśl zadzwonić do poszukiwanej osoby,
która ma telefon przy sobie... Dodajmy do tego główny wątek - wykorzystywany do znudzenia od
dziesięcioleci - zdradzonego agenta CIA... No, ludzie - litości. Ile można??? Reasumując - byłoby to
może i niezłe w miniserialu, maksymalnie 3-odcinkowym. W 13 odcinakach jest mało strawne, na
pewno zaś kpiące z inteligencji widza. Można obejrzeć pod dużym wpływem nudy lub bezsennych
nocy - może uśpi?