Pamiętam, jak jako dziecko oglądałem ST:TNG... Podróże kosmiczne, przygody, coś niesamowitego. Wtedy nie zauważyłem tego co najważniejsze w tym serialu, myśli jego twórcy, skrajnie optymistycznej wizji naszej przyszłości. Teraz, kiedy przyszło mi cały serial obejrzeć ponownie oczywiście dalej fascynuje mnie możliwość kosmicznych podróży i takich przygód, ale to co w tym serialu, prócz wizji autora, najważniejsze to postacie. Rzadko kiedy w serialu s-f można spotkać tak ciekawie zarysowane postacie. Jasne, że na pierwszy rzut oka wydaje się, że są one bez skazy, idealne, a kapitan jest już oddaniem ideału. Jednak to wrażenie powierzchowne. Kiedy obejrzy się więcej odcinków widać ich "ludzką" twarz (patrz odcinek po zasymilowaniu Piccarda przez Borga). Już nie mówiąc o fantastycznej postaci Daty, który chce być bardziej ludzki (absolutna rewelacja) czy nawet Worfa, któremu żyć przystało poza domem. No i ciągle powracające widmo romansu Rickera z Troy:P
Pogłębione wspomnienie z dzieciństwa

ps.
Jak ktoś nigdy nie widział, to niech obejrzy najpierw parę odcinków sezonów od 3 dalej, a później zacznie od początku, bo pierwsze dwa sezony (szczególnie pierwszy) mogą razić;)