Gdy serial „MobLand” pojawiał się w zapowiedziach z Hardym, Brosnanem, Mirren – wyobrażałem sobie coś mocnego: brutalną sagę o upadku mafijnej dynastii, pełną dramatów i moralnych pytań. I przez moment tak było. Pierwsze odcinki naprawdę potrafiły wciągnąć: konflikt rodzinny Harriganów, rolą fixera Harry’ego Da Souzy, napięcie rośnie. Serial wyglądał filmowo lokalizacja, kostiumy, muzyka –wszystko to działało.

Jednak potem zaczęło coś szwankować. Zamiast rozwijać bohaterów i stawiać ich przed trudnymi wyborami, dostajemy powtarzalne sceny ktoś zdradza, ktoś ginie, ktoś chce więcej, ktoś boi się stracić. Takie opowieści już widzieliśmy i tu nie ma dodatku, który sprawiłby, że „MobLand” wyróżnia się w gatunku. Bohaterowie bywają płascy: choć obsada jest świetna, dobre role nie zawsze dostają pełne wykorzystanie.

Na plus: serial mimo wszystko potrafi w momentach zaskoczyć. Niektóre sceny są mocne, a styl – surowy i konkretny. Działa narracja o świecie, który nie pozwala odetchnąć jeśli jesteś częścią imperium, możesz stracić wszystko w jednej chwili. Ale właśnie: „potrafi”, nie „zawsze”. Brakuje równowagi między akcją a psychologią. Gdyby twórcy skupili się na mniejszej liczbie postaci i pogłębieniu ich historii zamiast kolejnych zwrotów akcji, mogłoby być znacznie lepiej.

W rezultacie „MobLand” staje się serialem, który wygląda jak hit, ale czuje się jak solidna d czyli dobrze wykonana, ale bez iskrzenia. Może warto rozpocząć pójdzie sprawnie ale oczekuj niżej niż arcydzieło. Pełno jest przewidywalnych do bólu scen, Tak wiemy Femina przeżyje. 4/10.