wszystko i tak na nic, nie warto było spędzić choćby chwili z tym serialem

Lepiej byłoby chyba Downeyowego księdza/ojca pokazac na początku, raz że można nie dotrwać z nudów do ostatniego odcinka, dwa, serial raczej by nie stracił a mocniej zaintrygował a i ta karykaturalna gra Downeya mniej by irytowała

Niemal całość serialu to retrospekcje, bo tak go scenariuszowo wymyślono. Dlatego nie mamy jedności akcji, a część wspomnień okazuje się nie do końca prawdziwych. Główny bohater zmaga się cały czas z wyparciem części siebie. Widz dostaje łamigłówkę, która z natury rzeczy jest statyczna. Można taki zabieg formalny polubić, lub nie. W mojej ocenie, przy traktowaniu serialu jako całości, miało to sens.

O dzięki, finał był tak mętny, że to dało się przegapić