To chyba miała być jakaś "szlachetniejsza" odmiana sitkomu czyli bez śmiechu z beczki i więcej rzewnych momentów a wyszła z tego, jak dla mnie, jakaś niestrawna hybryda.
Dialogi mało błyskotliwe, bo ich zabawność w zamierzeniu twórców miała opierać się głównie na modnym ostatnio, chyba mającym dodawać naturalności ("Trzy bilboardy...", "Manchester by..." itp.), "rubasznym" obrzucaniu się mięchem.
Postaci raczej niezbyt ciekawe np. uczniowie Douglasa to banda przygłupów z wyjątkiem oczywiście ponaciąganej Travis.
Jedynym jasnym punktem jest Douglas, który ma spory talent komediowy, który chyba najlepiej pokazał w świetnej "Wojnie państwa Rose", ale niestety musi tu mówić co mu napiszą czyli np. wygłosić debilną mowę na pogrzebie podczas, której "rubasznie" wyznaje, że nie miał cierpliwości do szanujących się kobiet i słucha tego m. in. jego córka (oczywiście wzruszona i rozbawiona pitoleniem tatusia) czyli również córka jednej z tych nieszanujących się kobiet...
Ta scena pogrzebu, tak nawiasem mówiąc, ostatecznie wyczerpała moje pokłady cierpliwości dla tego serialu - wszyscy przemawiają, każdy chce zabłysnąć i sili się na stand-upera.
Jeśli to ma być wzorzec świeckiego pogrzebu, to mimo że jestem ateistą, wolę już pogrzeb katolicki z księdzem i organistą.
Tak, tak wiem to tylko sitkom.
No ale miało chyba być coś więcej niż tylko sitkom?