Zgadzam się! Wszystko przerysowane, odrealnione i żenujące, ale nie w śmieszny, wywołujący uśmiech na twarzy, a drażniący, powtarzalny sposób. Jeden żart nie może tu być podany tylko 1 raz, tylko trzeba go w odcinku podkreślić 300 razy, bo taki jest śMiEsZnY.

A już swoją drogą, krzty realizmu w tym nie ma, tak się dorośli ludzie zachowują? Każda postać to dosłownie chodzący stereotyp, już nie wspominając o BARDZO wkurzających postaciach szefa i Patrycji, przez których wręcz nie da się tego oglądać. Tańce, śpiewy, zajmowanie się sprawami kto z kim, kto ma dziecko, kto chrzest, kto zakochany, kto miał więcej dziewczyn mając 14 lat, granie na keybordzie i inne idiotyzmy w biurze? To serial z Disney Channel z 2011? 

Camera Cafe również stoi na podobnym - często żenującym poziomie - ale jednak oczko wyżej. Oba seriale są humorem niedostosowane do dzisiaj, niby starają się być na czasie, ale jak taki wujo z wesela z USA, czyli topornie, głośno i denerwująco.

Zgadzam się z Tobą, dwa seriale jakby były przekopiowane z amerykańskiego filmu. Pamiętam, że Camera Cafe dobrze mi się oglądało ale to były pierwsze odcinki. Być może moje poczucie humoru się zmieniło i oczekuje czegoś bardziej ambitnego niż gotowa papkę z "żartami". Szczerze to natknąłem się na powtórki serialu Alf. Tam już bardzieciekawsze żarty i docinki.