Tak jak ogólnie nie trawie seriali i filmow o superbohaterach, tak obok The Boys, Watchmena czy Thora Waititiego - Umbrella daje radę.

Neurotyczna rodzina ale w sensie jak najbardziej pozytywnym. Reginald stylizowany na Freuda. Bardzo dużo ciekawych wątków zachaczajaych właśnie o traumy czy ogólnie psychoanalizę.

Nie podejmuje się interpretacji ale myśle ze dużo ciekawych można tutaj wysnuć.

Kilka moich pomysłów:

1. Zakończenie sezonu 3: Reginald wybrał żonę zamiast dzieci dzięki czemu zyskali wszyscy tak naprawdę. W teoriach rozwojowych często wskazuje się na to ze jeśli dziecko jest zbyt związane z którymś z rodziców to nie może dalej prawidłowo się rozwijać. Reginald po śmierci żony zbyt mocno zaangażował się w toksyczny sposób w stworzenie z własnych dzieci superbohaterów?

2. Ogólnie wątek tworzenia z dzieci superbohaterów jest bardzo dobry. Pokazuje jakim kosztem dla obu stron się to dzieje.

3. Supermoce są bardzo toksyczne. Bohaterowie nie wydają się być dzięki nim zbyt szczęśliwi. Te supermoce kojarzą mi się z toksycznymi rodzinami w których dzieci aby się ochronić musza zdobyć jakaś supermoc np. moc wyparcia się różnych własnych potrzeb. Mogą być za to potem podziwiani ale bardzo cierpią.

4. Po resecie i powrocie świata do normy (?) ekipa traci swoje supermoce - co wydaje się być spójne z pkt 3.
Reginald tez wydaje się być szczęśliwy. Jakby od początku chciał w ten sposób naprawić swoje błedy rodzicielskie?

5. Oczywiście obok freuda inpsychoanalizy pojawia się wątek podróży w czasie i wieloświata. Wszystko to można interpretować na wiele roznych sposobów.


Ale niezaleznie od interpretacji - dobrze się to ogląda. Akcja jest ciekawa. Kawał dobrego kina!