Dobrze że w tej kwestii mamy kompromis :D

Przecież wiadomo, że młodszy Dixon jest mój, a starszy Twój ;D. Jasne jak słońce.

Reedus jest super-hot i po nim też wieku nie widać :) mam go w paru ślicznych gifach, jak się półuśmiecha (będziesz wiedziała o co mi chodzi :P)

http://angelpie.tumblr.com/post/43552956793/daryl-crossbow-dixon cudności

Dokładnie wiem o jakie półuśmiechy chodzi :D. Też mam Go pełno na kompie. Cud, miód i orzeszki!

Powiem tak. Na tyle lat jak jestem fanką Normana to u niego wystąpiła jedna wyraźna zmiana w wyglądzie. Powypadkowa. Poza tym zero zmian.

Podpisany pakt z diabłem. Oczywista oczywistość!

Mnie wszystko w nim kręci. A najbardziej to ta klata, błękitne oczęta i loczki, który brak w serialu. Ahaaa i of course ten zabójczy głos. To jest najlepsze. Kwintesencja Rookera :D

Wiesz, mnie zawsze pociągali mężczyźni z nożorękami ;) Tak, poważnie ma aż tyle lat. Uważam, że Ci młodsi powinni brać z niego przykład, przynajmniej będą się mieli czym w wieku 60 lat pochwalić, że jeszcze robili wtedy wrażenie na młodych kobietach ;)

Cieszę się, że nie jestem sama. Widzę, że powoli zawiązuje się tutaj koło "gerontofilek" ;) Do czego on mnie doprowadził. Nie dość, że się martwię teraz o jego żywot w serialu, to jeszcze teraz libido mi szaleje xd

Chwilę mnie nie było a Merle zauroczył kolejne niewinne kobiety :D
Nie jesteś sama. To wszystko przez ten głos, seksowną posturę, nie wspomnę już o rączce… kto by pomyślał, że nasz stary, kochany Merle zdobędzie taką popularność u płci przeciwnej? Cóż, chyba po prostu lubimy niegrzecznych chłopców, którzy mają to coś w sobie :D
Teraz tylko patrzę na ekran w napięciu i modlę się o jego życie.

Krótko mówiąc:
The Dixon Brothers - najlepszy materiał genetyczny po tej stronie Atlantyku

Tej mam na myśli usańskiej. Czyli tamtej. Żeby nie było że tej, to że naszej. No.
Bo po tej tutaj naszej, to mamy np przedstawicieli Plemienia Durina, jak już jesteśmy przy więzach krwi :P

I wszystko jasne :D
Może nawet kiedyś przeczytamy o nich książkę, tak jak kiedyś napisałam: ,,Bracia Dixon – Historia jak najbardziej prawdziwa’’. Nasza droga Tortuga obiecała, że zajmie się w przyszłości tworzeniem tego dzieła i nie omieszka fanów poinformować :D

Myślę, że jak się teraz bracia zeszli zusammen do kupy to będzie miała dużo materiału do opracowania :)
Ciekawe, jak wygląda risercz do takiej książki? Mogę się poświęcić i robić ten wizualny :3
For science!

Oj dużo się tego zebrało. O braciach można pisać w nieskończoność, pomysłów nigdy nie zabraknie.
Jeśli trzeba wspomożemy proces twórczy :D

Wcześniej wyjdzie Moda na Woodbury, a tam już jest akcji na ładnych parę sezonów ;D.

Kupię jako pierwsza :D
To będzie dzieło epickie, książka którą naród fanów zapamięta na całe lata.

Jakby mieli zrobić z tego serial, to obawiam się, że niektórzy z obsady by zrezygnowali ;D.

Cóż mówi się trudno, znajdzie się sobowtórów :D

Zwłaszcza Dale aka Ślepak.

Hhaha taka metamorfoza ze spokojnego dziadka w wrednego Ślepaka.

Nie wspominając już o Philipku wesołkowatym kretynie, czy Hershelu bimbrowniku.

I tak najgorzej mają Andrea i Lori.

I Wąs.
Jeszcze trzeba było też uwzględnić takie postacie jak Fred, Doktor Pedro, Buck, Chuck, syn Bucka, cioteczki i mamuśka Dixonowa ;D

I Ed , u którego pracujesz i "kochanice" Daryla z targowiska.

Aha no tak Ed "ten zbokol" i "głupie babsztyle" z bazarku. No i jeszcze "córeczka" Philipa.

Ajjjjj...jest moc :D

chyba największe bad assy ze świata seriali jakich znam

Czy największe to nie wiem, ale wiem że ich uwielbiam i w mojej świadomości są jednym z kultowych duetów w świecie filmu :D

Zgadzam się z tym całkowicie. Mówiąc szczerze to nie rozumiem tych zarzutów o ambiwalentność w stosunku do bohaterów "The Walking Dead". Oglądam naprawdę wiele seriali tudzież filmów, ale jeszcze nigdy aż tak bardzo nie zżyłem się z postaciami. Zastanawiam się jak można nie dostrzegać tej złożoności psyche tychże postaci. Każda jest inna, każda z uniwersalnym zestawem cech i co najważniejsze każda postać wzbudza inne emocje. Kiedy tutaj każda postać jest dla mnie ważna, jako odbiorcy, tak dla przykładu w takim AHS zależy mi jedynie na bohaterce odgrywanej przez Lange. Reszta jest po prostu płytka i do bólu schematyczna. W "Chirurgach", których tak de facto oglądam z doskoku, niby lubię większość bohaterów, ale tak jakość nie jestem jakoś wielce zafascynowany ich dalszymi wątkami.

Ja muszę przyznać szczerze że w tym momencie w moim osobistym odczuciu bohaterowie TWD przebijają bohaterów Losta, serialu który bardzo lubię (choć muszę przyznać że pod wpływem TWD zaczyna tracić lekko w moich oczach, ale to już inna bajka). Dlatego że tu postacie rzeczywiście się rozwijają, ewoluują, a co za tym idzie są wielowymiarowe, złożone, charakterystyczne no i wzbudzają emocje, człowiek się do nich przywiązuje.

Wydaje mi się, że największą zaletą bohaterów TWD jest to, że każdy może znaleźć coś z siebie w każdym z nich. Oczywiście swoje robi też dynamizm ich zmian, którego nie wiem dlaczego ale wielu nie dostrzega, a który to jest podstawą serialu. Powiedzmy sobie szczerze, ile czasu poświęca się na opisy odcinka, a ile na analizę postaci? Przecież te liczby to niebo a ziemia.

A i nie wiem czy już wiecie, czy nie, TWD dostało kolejną nominację do Saturnów w kategorii, najlepszy serial telewizji kablowej. Moim zdaniem największym zagrożeniem jest jedynie AHS Asylum. To tak abstrahując od tematu.

Trochę denerwuję/dziwi mnie to że niektórzy skupiają się tylko na tym czym Rick strzela prosto i czy jest odrzut z broni, a nie na tym co mu siedzi w głowię, no ale "not my business", że tak napiszę.
Tak, to jest właśnie fajne w tym serialu że można się na pewien sposób identyfikować z postaciami, a jeszcze fajniejsze jest to że, można poddawać analizie ich zachowana i stopniowe przemiany, co mi osobiście sprawia największą frajdę przy oglądaniu tego serialu.

Zgodzę się w całej rozciągłości.
Uwielbiam analizować zachowanie bohaterów w TWD. To jak strzelał Rick i czy kule się nikogo nie imały mało mnie zajmuje ;) Ja po prostu kocham ten serial, aż w sumie sama sobie się dziwię :)))
Ale fakt nie znam podobnych seriali.

A dla mnie równą frajdę sprawiają:
- analizowanie zachowania Ricka i ekipy i w ogóle każdego, wkrótce zacznę analizować zombi, czemu szybciej nie przebiera nogami, azali kimżesz był/a za życia, itd
- i że jest Rick i ekipa są frajerami nie dysponującymi zapasami wody, zapalniczek, latarek, czy choćby śmiejżelków w autach, na farmie, w więzieniu itd. i że maja problem ze zdobyciem broni w USA. Na południu USA :D I że spędzają czas na przeżywaniu, zamiast na grabieżczych wyprawach.

Dla mnie oba rodzaje roztrząsania są super :P Tematów do rozważań TWD dostarcza dość! Dla każdego coś się znajdzie :)

Kurde analiza zombiaków tez przeszła mi przez myśl, ale nie chcę upodobniać się do Miltona, to jego profesja :)))

PS
Kurde chciałam zobaczyć jakie filmy oglądasz ale niestety w Twoim profilu tego nie znalazłam, a podoba mi się Twoje poczucie humoru.

Hehe, dzięki :3
Miałam kiedyś filmy dodane, ale jak przyszła apokalipsa w Filmwebie, coś tam się działo z hasłami czy cuś, to mi wszystko amba wcięła. I już mi się nie chciało od nowa zaczynać, za dużo by tego było :)

The Walkingd Dead przede wszystkim może pochwalić się mistrzowskim budowaniem postaci. Każdy ma coś za uszami, każdy jest inny, oryginalny. To jest po prostu mega przyciągające - zgadzam się z Tobą. Nie przypominam sobie bym widział tak dobrze, przedstawianą zmianę w bohaterach jak w tym serialu.

Z całym szacunkiem - a Łolter Łajt z Breaking Bad? :)
TWD jest bardzo fajnym serialem, ale grzecznie informuję, są też inne, równie dobre, a nawet lepsze psychologicznie serie ;)

Świetny serial i też bardzo dobre budowanie postaci, ale dla mnie lepiej to wygląda w TWD.

Nikt nie zaprzeczy temu, że mogą być (ale nie muszą!) lepsze seriale pod względem psychologicznym. Ja osobiście powiem, że takowego jeszcze nie spotkałem. Duże nadzieje miałem w przypadku AHS, jednakże przy takim nagromadzeniu postaci tylko bohaterka grana przez Lange wiodła prym. Reszta szkoda gadać. To samo z "Grą o Tron". Książka rewelacyjna, serial....Lepiej przemilczę. "Rodzina Borgiów" zapowiadała się naprawdę nieźle, ale im dalej w las tym też nie najlepiej.

Zgadzam się, że rozwój bohaterów w TWD jest jednym z najlepszych "na rynku". Najlepszy dowód na to, że osoby w jednym sezonie doprowadzają mnie do szału, żeby potem zmienić się i być przeze mnie wielkopańsko zaakceptowanymi :P

Oczywiście to nie dotyczy Andrei, która się nie zmienia (o ile pamiętam tomb, ty chyba byłeś fanem:>)

AHS o ile może nie szczyci się rozwojem bohaterów (co chyba też nie jest ich zamierzeniem), bije większość seriali w kwestii czysto rozrywkowym. Drugi sezon pod tym względem uważam za mistrzostwo, przyklejenie do monitora miałam od 1 do ostatniej minuty, włączając czołówkę :) Tak samo aktorstwo, montaż, atmosfera...

Widzisz, dla Ciebie Andrea stoi w miejscu tak samo, jak dla mnie Shane :D Wracając jednak do meritum. Ja na początku spory problem miałem z Darylem. Naprawdę. Choć wydawać by się mogło, iż była to najlepsza postać pierwszego sezonu, tak dla mnie był daleko w tyle. No aż do drugiego sezonu :)

Co zaś się tyczy drugiego sezonu AHS. Nie jesteśmy wszakże na forum tegoż serialu, ale ja powiem od siebie tylko tyle, że nie porwał mnie tak jakbym sobie tego życzył. Sama tematyka zakładu psychiatrycznego jak najbardziej na plus, ale niektóre wątki po prostu leżą i kwiczą. Spora doza niekonsekwencji. Oglądając ten serial odniosłem wrażenie, że twórcy nagromadzeniem różnorakich, niepowiązanych ze sobą wątków, chcieli zamaskować brak pomysłu na dalszy rozwór fabuły.

Z Darylem jest kłopot, bo odkąd zniknął Merle, Daryl był niejako chodzącą kuszą. Dla mnie osobiście przez długi czas był po prostu atrakcyjnym facetem, zarówno fizycznie, jak i psychicznie (czlowiek czynu, można na nim polegać, nie PRZEŻYWA i rzyga emocjami, prawdziwy powiew świeżości w porównaniu z innymi^^). Poza tym - oprócz epizodu z Carol - nie mamy okazji obserwować jakichś szczególnych interakcji Daryla z członkami ekipy. Daryl jest z boku.

I nagle pojawia sie Merle i dopiero TERAZ widać zmianę w Kuszniku :) Wszystko to dokonało się w cichości, bez ekspiacji, bez informowania całego świata o tentegowaniu w głowie i duszy :P Daryl bez niczyjej wiedzy zrzucił, że użyję poetyckiego określenia, "okowy przeszłości". Już nie jest w środku tym małym chłopcem, chowającym się pod łóżkiem przed ojcem i tęskniącym do brata. Moment, kiedy decyduje się powrócić do więzienia jest przełomowy - podjął decyzję, świat się nie zawalił, słonko dalej świeci na niebie a bad big brother... idzie teraz za nim :)

Tomb, myśmy już kiedyś doszli do porozumienia, ze nie dojdziemy do porozumienia w sprawie Andrei :D

AHS Asylum rządzi, wszystko mi się w nim podobało. FSZYSTKO!

Walter Heisenberg, to dopiero bad ass.

Lucas Hood. Tyle w temacie. Seriali oglądam od groma w sumie mam ochotę na jeszcze jakiś. Lucas przoduje w byciu bad assem. Może jeszcze Chibs. W porywach Michael Westen i jego drużyna :D

Ach! No i jak wspomniała emo_waitress, Walter! Ten to się zmienił w kozaka.

http://25.media.tumblr.com/2b7701a7200c63b04ad093f10a252bb7/tumblr_mil3gcdNxv1r7 wse8o1_500.png

Coraz więcej Beth, a to naprawdę zły znak. Teraz to już nawet z bronią lata.

Myślę, że w następnych 2-3 odcinkach padnie trupem :<

Dokładnie. Już nawet nie chcę mówić o tym, że w odcinku 14 ma dojść do kolejnej walki między Rickiem a Gubernatorem, więc będzie to idealny moment do tego. Aczkolwiek mam nadzieję, że się mylę.