Biorąc pod uwagę końcówkę drugiego sezonu, to powiedziałabym, że praca była dla Elise sposobem na walkę z depresją. Przez większość serialu widzimy ją uśmiechnietą i pełną energii - dopiero na koniec widzimy, że gdy przestaje być managerką Niny, a później zostaje odsunięta na dalszy plan przy wspieraniu kariery brata, to nagle traci swoje paliwo napędzające ją w życiu. Praca jest dla niej jak narkotyk. Według mnie dopiero na pod koniec serialu zaczyna zdawać sobie sprawę, że to wszystko poszło w złym kierunku i sukces Niny i Toona nie jest równożędny z ich szczęściem. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że było to dla niej swojego rodzaju otrzeźwienie po "haju" jaki miała przy kierowaniu karierą swoich podopiecznych.