załóżmy, że wszystkie zdarzenia w życiu Hannah doprowadziły ją do mniej lub bardziej silnego stanu depresyjnego. ale skupmy się na samym akcie samobójstwa i ostatnich dniach i godzinach bohaterki.

według mnie, Hannah przedstawia jednocześnie dwa sprzeczne wzorce zachowań, których nijak nie da się połączyć.
a) Hannah była w ciężkim stanie depresyjnym. problemy w jej życiu nawarstwiały się, pomniejszały jej poczucie własnej wartości. jej problem wynikał ze zbytniego przywiązania do konkretnych osób, które po kolei zawodziły. podejmowała głupie i nielogiczne decyzje. czuła się bezwartościowa, czuła się problemem dla rodziców, czuła, że nic dobrego już jej nie czeka. nie miała ani jednej osoby, z którą mogłaby porozmawiać. w skrócie, czuła ból i on przysłaniał jej wszystko, nie umiała już racjonalnie postrzegać wydarzeń, swoich decyzji ani ich konsekwencji (nie zostawiła nawet listu rodzicom). usiadła zatem w wannie i podcięła sobie żyły, chcąc zakończyć ten ból.
b) Hannah była w stanie depresyjnym, ale myślała wystarczająco logicznie, aby usiąść i przeanalizować genezę swojej choroby (dość racjonalne działanie). wnioski jej analizy zostały zarejestrowane na kasetach - popełniła dużo głupich błędów, ale jej choroba pochodzi z zewnątrz, została spowodowana przez osoby postronne. Hannah nie czuła się winna i bezużyteczna. Hannah czuła się ofiarą. samobójstwo poprzedzone nagraniem kaset było ostateczną próbą zwrócenia na siebie uwagi oraz próbą dopełnienia zemsty (bo wytknięcie czasem drobnych błędów jako błędów, które doprowadziły do czyjejś śmierci, to nie jest działanie o neutralnym celu). dopiero po dokonaniu swego misternego planu Hannah usiadła w wannie i podcięła sobie żyły. to nie był kompulsywny akt odpowiedzi na ból, który czuła. ból nie był wystarczająco silny, aby przysłonić jakiekolwiek inne cele, którym miało służyć nagranie taśm. samobójstwo było tylko częścią większego planu.

pytanie brzmi: czym ostatecznie dla Hannah było samobójstwo? ukojeniem nieznośnego bólu, wyrazem potrzeby atencji czy zemstą? była chora i żadne jej działania nie były racjonalne, czy zgrywała ofiarę, nawet w ostatnich chwilach życia myśląc tylko o swojej potrzebie zdobycia uwagi?

jeśli była w stanie A, czyli zupełnie nie myślała racjonalnie, to jak wyjaśnić stworzenie kaset? jak w tak ciężkim stanie zdobycie czyjejkolwiek atencji po śmierci czy karanie winnych wciąż mogło być dla niej istotne?
dlaczego nie zostawiła choćby listu rodzicom, skoro nagrała kasety dla znajomych?