Zaburzono obraz Hannah, a nie go rozwinięto. W pierwszym sezonie była wrażliwą dziewczyną, która wierzyła w miłość, a potem nagle stwierdziła, że już chce seksu i to z kim. Kompletnie bezsensowny wątek, który miał pewnie oderwać nas od kolejnych nudnych scen, które niczego nowego nie wnosiły do opowiedzianej wcześniej historii.
Mieszane zeznania to już w ogóle szczyt feministycznej propagandy, której w tym serialu jest cała masa. Jakby kobiety to zawsze były ofiary wrednych mężczyzn, zwierząt które nie potrafią opanować swoich żądzy. To taki bonus oprócz natrętnego wplatania wątków LGBT. Nawet na balu punktem obowiązkowym byli: para gejów przy wejściu, radosna para lesbijek i dwaj obejmujący się w tańcu faceci w tle. Heterycy jak zwykle musieli się zdradzać w ciemnym kącie, normalka.
Hannah rzeczywiście wspominała na kasetach, że Bryce w gwałtowny sposób odebrał jej dziewictwo. W drugim sezonie chciano podkreślić, że historie nie były obiektywnym opisem wydarzeń z życia Hannah, a tylko sytuacjami widzianymi z jej perspektywy. To takie trochę zdeptanie opowieści przedstawionej na kasetach, a już na pewno umniejszenie wiarygodności opowiedzianych zdarzeń.
Piosenka na balu rzeczywiście nieźle wpasowana (nie licząc przymusowego oswajania widza z tańczącymi na parkiecie gejami w tle).
Tyler od początku był zaburzony. Kwestią czasu było jego załamanie i można się było spodziewać, że to właśnie on jako kolejny targnie się na własne życie. Motyw buntu i broni zakończony w tak naiwny sposób, jeszcze bardziej zaniża moją ocenę tego serialu. Ktoś w takim stanie jak Tyler nie miałby chwili zawahania. Wystarczy sobie przypomnieć jego reakcję kiedy zastrzelił ptaka w lesie. Fascynacja odbieraniem życia była w tamtym momencie oczywista i mogła z czasem tylko ulegać spotęgowaniu. Clay powinien bez chwili zastanowienia zostać zastrzelony, a później masakra wewnątrz dokonana bez mrugnięcia okiem. Tak to powinno być zrobione jeśli w ogóle był zamiar pójścia z historią w tą stronę. Krew na ścianach i spływająca po schodach, trzymający się za ręce wystraszeni nastolatkowie wykrwawiający się na podłodze. Postanowiono jednak nawet zakończenie zrobić miałkim, nijakim, oderwanym od rzeczywistości, pozbawionym sensu zlepkiem paplaniny bohaterskiego chłopaczka, który opanował sztukę negocjacji ze zdesperowanym nastoletnim zamachowcem samobójcą lepiej niż 99.99% policyjnych negocjatorów.
Drugi sezon nie powinien się wydarzyć. Trzeci widzę jedynie w formie parodii pokroju serii "Straszny film".

Tak jak bardzo ten serial mnie nie oszołomił, po 1 sezonie postanowiłam jednak oglądać kiedy zobaczyłam co tam Tyler zbiera. Już wtedy zapaliła mi się lampka, a potem już wszystko krzyczało mi ''Columbine!''. Bardzo zaczęło mi być go żal, no bo jednak byłby to następny dzieciak który zmarnował by życie sobie i innym, nawet jeśli w serialu. Został zniszczony od środka i miał problemy z kontrolowaniem gniewu, to nie zbyt dobra mieszanka. Niektórzy nie wytrzymują i popełniają samobójstwo, inni są tak wściekli że postanawiają załatwić to w inny sposób. Oczywiście nie próbuję go usprawiedliwić, ani nie dziwię że że u niektórych wzbudził obrzydzenie i niechęć, bo jednak miał być niedoszłym school shooterem. Bullying w amerykańskich szkołach to plaga, problem, z którym społeczeństwo nie potrafi sobie poradzić i zamiata sprawę pod dywan. A potem obwiniają wszystkich wokół. Boją się przyznać do ''potworków'' które stworzyli. Przez dręczenie i prześladowanie w takim zwykłym chłopaku nagle coś pękło, cała złość którą miał w sobie miała się wylać. Na szczęście, czy tam niestety, mu się nie udało. Niestety, bo zakończenie było trochę mdłe. Szczerze jeśli będzie 3 sezon to będę obserwować go tylko ze względu na Tylera.