Po kilku miesiącach reklam i zerowym zainteresowaniu, w końcu włączyłem z nudów. Przyznaję, że przewijałem momentami każdy odcinek, nie mniej jednak co do sedna, serial naprawdę niesie za sobą dojrzały przekaz.

W głowach młodych ludzi nierzadko pojawia się chaos, zamęt, potrzeba akceptacji, podniesienia własnej samooceny. Wszystko to w okolicznościach istnienia zbioru niepisanych reguł, tworzą się róznego rodzaju grupy, formalne i nieformalne. Jedni na co dzień mają łatwiej, inni pod górkę. Dochodzą do tego rozterki z poszukiwaniem własnej tożsamości, subkultury, zaczyna pojawiać się pierwszy poważniejszy stres. Jak się w tym wszystkim odnaleźć?

No większość jednak jakoś się w tym odnajdzie, raz lepiej raz gorzej jednak z perspektywy czasu do przodu przez życie. Warto jednak też mieć świadomość, że raz na 1000 przypadków, z pozoru małe krzywdy mogą kogoś bardzo dotykać. Pilnujcie się młodzi na wzajem, dorosłym nie zawsze uda się was ustrzec. Trzymajcie rękę na pulsie i bierzcie odpowiedzialność za ludzi wokół siebie.

Nie chodzi o to, żebyście wchodzili w rolę dorosłych. Być może nigdy się nie pojawią, ale jeśli już u kogoś zauważycie niepokojące sygnały, nie lekceważcie ich. Przekażcie je komu trzeba.

Sam serial, oglądałem tylko sezon pierwszy, uważam za całkiem sensownie domkniętą, spójną fabułę. Obawiam się, ze sezon drugi może być już na wyrost.