się ta historia bo to już kilkanaście lat minęło. Ale jak tu gdzieś pisałem pamiętam w szkole średniej jak kolega zrobił coś takiego i jemu się "udało". Długo pamiętałem twarz jego ojca na szkolnym korytarzu.
W sumie nic nie wskazywało na to. Był trochę może czasami wykpiwany ale ja też byłem - robiliśmy sobie wszyscy głupie kawały. W sumie myślę że kiedyś w szkole nie było takiej tragedii jak słyszy się że jest teraz że nauczycielki wybiegają z klasy z płaczem. No ale nie - dziecka nie można dotknąć... Przemoc w szkole dzieje się bo dzieciaki są świętymi krowami, przecież są inteligentne i wiedzą co robią... G.. prawda. Jak ktoś ma naście lat to myśli że zjadł wszystkie rozumy. Jeszcze dziś nawet jak by czegoś nie wiedział to wygoogla.
Np że sok z buraka leczy raka... Ja mimo ponad 40 na karku nadal się uczę i nie idzie mi to łatwo i nigdy bym nie powiedział że wiem już wszystko o życiu. A raczej trudno nam ocenić czyjąś tak drastyczną decyzję. A gdybym był nieuleczalnie chory czy uciekł bym przed tym dramatem w śmierć żeby oszczędzić bliskich? Może tak. A może nie. Obym nigdy tego nie musiał sprawdzać. Uciekanie w śmierć przed traumą która nas zjada codziennie jak nowotwór... Ciężko ocenić. Ale mogła pomyśleć o rodzicach. Ciekawe jest też jak błahe niby decyzje mogą zmienić nasze życie. Każdy z nas coś takiego przeżył na pewno. Ja składając papiery na uczelnię zaznaczyłem inny kierunek jako potencjalny cel i udało się - i jestem z zawodu kimś innym niż pierwotnie miałem być. Od takie 5 sekund które wpłynęło na moje życie. Przecież idąc inną drogą do pracy czy szkoły też możemy odmienić nasze życie na lepsze i gorsze. Clay jedną decyzją zmienił życie pewnie kilkuset osób ale może jednak jest i tak że co nam jest pisane...
Tak czy inaczej mi serial bardzo się podobał - zajęło mi parę tygodni obejrzenie go, bo nie spieszyło mi się a jest tu pewien klimat plus fajna muzyka. Zalatywało Donnie Darko miejscami a bardzo lubię ten film :)