Dla higieny psychicznej postanowiłam oglądać po jednym odcinku. Ten był całkiem niezły, zwłaszcza w porównaniu z niektórymi odcinkami sezonu 2 i tym, czego się spodziewałam po przeciekach.

Plusy:
- sceny pokazujące Geralta, Yennefer i Ciri bawiących się w dom są może niekanoniczne, ale budują więź między postaciami i pomagają widzowi uwierzyć, że patrzy na ludzi, którzy coś dla siebie znaczą
- sceny walki bardzo przyjemnie ułożone i sfilmowane, dobrze się to oglądało
- trochę marudziłam na obsadzanie niewyrośniętych aktorów w rolach krasnoludów, ale aktor grający Yarpena jest tak świetny, że dawno o tym zapomniałam
- twórcy serialu zdołali sami napisać kilka żartów, od których nie zgniły mi ziemniaki w piwnicy (szczególnie podobała mi się prośba Jaskra, żeby nie pozwolić Marxowi trubadurzyć na jego pogrzebie)
- podoba mi się poszerzony wątek Rience' a: aktor dobrze dobrany do roli, zrobienie z niego specjalisty od magii ognia też mi pasuje
- konflikt między Stokrotką a Faoiltiarną (bo rozumiem, że to on, choć jego bliznę trudno nazwać szpecącą) dobrze przedstawiony
- Ciri może i przesadnie wyfiokowana, ale przypominała mi w tym odcinku Pavettę, co było fajne
- znalazło się miejsce dla Vespuli (byłam już pewna, że się biedaczki nie doczekamy)
- jak również dla Profesora i jego ekipy
- za to nie było Triss ani Fringilli

Ani plusy, ani minusy:

- Ciri znacznie wcześniej niż w książce ma okazję sprawdzić się w prawdziwej walce. Sam ten fakt mi nie przeszkadza, bo jest jednak wyraźnie starsza niż w książce, ale trochę za wielkiego kozaka próbuje się z niej robić. Z drugiej strony im szybciej zacznie wypruwać ludziom flaki, tym wiarygodniejszy będzie późniejszy rozwój jej wątku...

Minusy:
- bohaterowie mogliby posłuchać Yarpena, bo ukrywają się jak trzylatek bawiący się w chowanego. Geralt równie dobrze mógłby nosić identyfikator na piersi, Yen znów w swoim Fioletowym Płaszczu Do Ukrywania Się widocznym z każdej odległości przy każdej pogodzie i Ciri zasuwająca na Belleteyn z maską, żeby trzymać ją w odległości metra od twarzy, trzymajcie mnie
- liczyłam, że jak mamy Belleteyn, to twórcy wykorzystają motywy z "Coś więcej", ale obeszłam się smakiem
- aktor grający Vizimira chyba myśli, że to sitcom, reżyser najwyraźniej też
- streszczenie mówi, że "Vizimir wykorzystuje urok młodszego brata", ale Radowid ma tyle uroku, co menel żebrzący pod monopolowym
- milutka Yennefer. To była kobieta wyznająca zasadę "ja nie pomidorowa, można mnie nie lubić", w serialu rzadko to widać
- potwór Rience'a niby porządnie zrobiony, ale nieodparcie kojarzył mi się z maskotką MŚ w Brazylii

Bałam się, że mi oczy wypadną, ale na razie jestem zadowolona. Z drugiej strony akurat pierwsze odcinki były do tej pory mocna stroną serialu, więc może jeszcze mnie twórcy sponiewierają.