Wiesz gdzie umrzesz tragicznie, dokładnie którego dnia o której godzinie i jak będziesz ubrany. Najlepiej wyjechać jak najdalej, ubierać się całkowicie inaczej i przeczekać. Jeśli przeznaczenia nie da się oszukać, trudno, ale po co wychodzić mu naprzeciw kręcąc się wokół miejsca swojej śmierci i zakładając dokładnie te same ciuchy, które widziałeś na fotkach zrobionych na miejscu zbrodni.
Ucieczka dziewczyny w ostatnim odcinku prowadziła ją dokładnie w stronę klifu. Nie pojawiła się też refleksja na temat żółtego swetra i niebieskiej bluzy. Powiedzmy, że panika, że szok, że biegła przed siebie na oślep. Scenarzyści chcieli nas w tym momencie przekonać, że przeszłości nie da się zmienić a dziewczyna musi umrzeć. Sęk w tym, że we wcześniejszych 5 odcinkach okazywało się, że przeszłość jednak zmienić się da.

Serial jest zrobiony zgrabnie pod względem dramaturgicznym. Dość dobrze się to ogląda, po prostu. Fajnie są też prowadzeni aktorzy, choć pod koniec serialu mimika, maniery, gesty głównych bohaterów lekko się opatrzyły ;). Finał jest niezły, bo mimo całej sztampowości fabularnej serialu potrafił ździebko zaskoczyć.

Logika kuleje, to prawda. Wehikułem czasu wirtualna rzeczywistość? Efekt motyla wymieniony z nazwy, ale generalnie istotna ingerencja w przeszłość nie dokonywała wielkich zmian na świecie, poza tymi, które potrzebne były scenarzystom do budowania dramaturgii...