Oglądałam "X" parę lat temu, kiedy VIVA niemiecka emitowała serię, i pomimo tego, iż moja znajomość niemieckiego nie jest perfekcyjna, to w miarę rozumiałam, o co chodzi. Anime zupełnie mnie oczarowało. Jakiś czas temu udało mi się obejrzeć te 24 odcinki w internecie z polskimi napisami. Właśnie to natchnęło mnie do napisania poniższej recenzji.
Według mnie to najlepsze - a jeśli już, to na pewno najbardziej wzruszające - anime na świecie. Niezwykle urzekająca muzyka - utwór "Sadame" nie schodzi z mojej listy odtwarzania od długiego już czasu. Do każdego momentu - czy to smutnego, wesołego, czy wzruszającego - muzyka pasuje perfekcyjnie. Niesie ona z sobą wszystkie emocje, towarzyszące bohaterom i tym silniej oddziałuje na widza.
Relacje i rysy psychologiczne bohaterów nakreślone są dużo dokładniej niż w filmie kinowym, mamy szansę poznać ich i polubić, zanim niektórzy z nich zginą. A co do tego ginięcia - byłam zszokowana, iż tak mało osób umarło. W filmie sprawa miała się zupełnie inaczej. Bardzo podobała mi się relacja Arashi-Sorata, ale jeszcze bardziej wątek Kusanagi-Yuzuriha, który w filmie nie został nawet określony, za to w serialu zupełnie mnie oczarował i wzruszył... Jednak na największe uznanie zasługuje postać Kamuiego, w którym niejedna zbłąkana niewiasta może się zauroczyć... Warto wspomnieć również o Fumie, który, choć jest postacią skrajnie negatywną, to jakże przy tym interesującą... I dużo bardziej męską od Kamuiego ;P A ten jego głos... Coś wspaniałego. O wiele bardziej ciekawie wypada również Subaru, na którego w filmie prawie wcale nie zwróciłam uwagi, natomiast w serialu stał się jednym z moich ulubionych bohaterów:) Bardzo pozytywnie wypadł też Aoki (proszę nie myśleć, iż jest nudny, bo ma żonę, córkę i dobrą pracę - jest naprawdę wspaniały!) oraz Karen (jej styl ubierania się może pozostawiać wiele do życzenia, zwłaszcza gdy przychodzi tak na pogrzeb, ale poza tym jest absolutnie fantastyczna no i widać, jak wielkim uczuciem darzy Aokiego).
Jeśli chodzi o rysunki - wypadają dużo lepiej niż filmowe, jednak dalej niepokój mogą budzić te nienaturalnie długie nogi... ;) W każdym razie oglądając anime bardzo często wracałam ujęciem w tył, albo na długi moment pauzowałam serial, by przyjrzeć się z zafascynowaniem poszczególnym ujęciom... Wszystkie z nich nadawałyby się na tapety. Coś przepięknego.
Warto wspomnieć jeszcze o zakończeniu, które możemy bezprecedensowo określić jako "happy-end"; co prawda okupiony hektolitrami łez i kilkoma trupami, ale jednak. Wzruszające zakończenie sprawiło, iż serial bardzo zyskał w moich oczach, a w porównaniu z filmem wypadł o wiele lepiej. Cóż, ktoś może nie przyznać mi racji, ale to zależy od tego, co kto lubi. Ja nie przepadam za absolutnie tragicznym zakończeniem...
Anime jest warte obejrzenia, gorąco polecam wszystkim serię. No i zaopatrzcie się w chusteczki.