Ma swoje tempo. Nie każdemu musi przypaść do gustu. Spocco. Mnie klimacik odpowiada. Serial, wbrew początkowym obawom, nie jest jakiś strasznie schematyczny. Dobrze albo bardzo dobrze prowadzeni są aktorzy, choć obsada głównego bohatera i jego przyjaciela z wojska to kwestie dyskusyjne. Aktorka grająca żonę zagrała bez zarzutu i oczywiście Szkot, jak zawsze, dał radę. Lepiej mu wychodzi aktorstwo niż agitacje polityczne na rzecz niepodległości Szkocji, w każdym razie.
Nie obyło się bez wad i błędów. Nie wiem czemu ma służyć wątek poboczny geja-zabijaki. Nie chodzi o temat, ale o spójność i harmonię opowiadanej historii, która zawarta w ośmiu odcinkach nie może być zbyt wielowątkowa, bo na owej spójności traci. Ta maniera serialowa, by mnożyć wątki, postacie i ich tajemnice i dylematy moralne, to ewidentna irytująca skucha.
Ale ogólnie serial jakąś melodię złapał. Głupi nie jest, nie jest to rzecz dla młodzieży, na szczęście. Pewną dojrzałość tu czy tam można wyłuskać. Z drugiej strony na pewno nie jest to rzecz bardzo dobra (8/10), wybitna (9/10) czy epokowa i genialna (10/10). Dlatego pozostanę przy uczciwej ocenie. Przyzwoita rzecz.