Coraz to z ciebie, jako z drzazgi smolnej,

 Wokoło lecą szmaty zapalone;

 Gorejąc, nie wiesz, czy stawasz się wolny,

 Czy to co twoje, ma być zatracone?


 Czy popiół tylko zostanie i zamęt,

 Co idzie w przepaść z burzą - czy zostanie

 Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament,

 Wiekuistego zwycięstwa zaranie!