Życie w niewielkiej żydowsko-arabskiej enklawie na przedmieściach Tel Awiwu toczy się w niespiesznym rytmie. Nie zakłóca go wizyta młodej dziennikarki Yael, szukającej materiałów do artykułu o byłej, nieżyjącej już mieszkance tego miejsca – Żydówce, dawnej więźniarce obozu koncentracyjnego, która po wojnie uciekła do Izraela, a następnie zakochała się w Arabie. Kamera powoli płynie za przybyłą dziewczyną, przyglądając się w jednym długim ujęciu małej społeczności. Yael wysłuchuje intymnych, pełnych obaw, rozczarowań, marzeń i nadziei historii ludzi, którzy żyją ze sobą w zgodzie mimo dzielących ich różnic etnicznych oraz religijnych. Zmarła kobieta – bohaterka nienapisanego jeszcze eseju – pojawia się gdzieś w tle tych opowieści, stopniowo urastając do rangi symbolu dialogu między zwaśnionymi kulturami.