Niechcący kliknąłem dodaj i nie mogłem zedytować, więc piszę dalej w nowym poście...

+ zwierzęta do zrekrutowania - oprócz npc można także zrekrutować różnorodne potwory, zwierzęta
+ nieprzytomność - zanim dopadnie nas śmierć, dobre rozwiązanie
+ trzy poziomy trudności - chociaż ja sobie daruję dwa wyższe

Minusy:
- lewy klik i prawy - nie mogłem się jakoś trochę przyzwyczaić, nie pamiętam już jak było w jedynce, chyba tak samo
- brak automatyzacji postaci - tzn. atakują wrogów tylko jak wróg zaatakuje i to do tego atakuje tylko ten zaatakowany, a nie cała drużyna
- za dużo wracania się - no taka natura tej części, że sporo różnych miejsc i zadań będzie można zrobić dopiero po jakimś czasie, a wtedy trzeba się wracać i szukać gdzie to było, męczące jak się chce mieć wszystkie zadania zrobione
- rozmowa z duchami - można byłoby się tego zwoju uczyć na zawsze, a nie na jakiś czas, chociaż minus na wyrost
- zagadki
- nie działające techniki - za pierwszym razem, miałem sporo takich przypadków, że używam specjalną technikę na wrogu i dopiero po którymś razie działa
- nachodzące na siebie mapy na minimapie - rzadko, ale się zdarzało
- potwory atakują słabszych - wkurzające to było jak ciągle musiałem się cofać daleko od rozpoczęcia walki, uciekać łuczniczką i czarodziejką, bo wrogowie zamiast zatrzymać się na walczących wręcz, atakowali tych słabszych, ktoś powie, że taka inteligencja przeciwnika, no ale już zwykłe prymitywne potwory mogłyby tak nie myśleć i walić kto bliżej
- czerwone beczki - bohater znoszący wiele ciosów orężem, magicznych, stawiający opór ognistym podmuchom, piorunom czy innym atakom, zwyciężający z najtwardszymi wrogami, olbrzymim trzygłowym wężem lub smokiem, ginie od jednej czerwonej, pieprzonej beczki w kopalni... brak słów
- zasłaniające mapę elementy terenu - rzadko kiedy, ale się zdarzało, a podczas walki to niedopuszczalne
- poziom trudności - na początku jest ciężko, często można zginąć i żeby tego uniknąć w dalszych etapach, dobrze jest podexpić wielokrotnie w tych samych terenach. Tu widać różnice między jedynką a dwójką, w jedynce z tego co pamiętam nie było respawnujących się potworów, to też grało się ciągle do przodu i mimo paru ciężkich sytuacji, to gra nie była taka trudna, w dwójce natomiast jest tak, że potwory się respawnują, a więc można expić w nieskończoność i bardziej przypakowanym pójść dalej, to jest dobre, ale mimo to gra jest troszkę za trudna na najniższym poziomie trudności
- liniowy teren - i tu jeszcze coś napiszę, mianowicie jedynka jak i dwójka kojarzą mi się z grą Turok pod względem zagmatwanego terenu, szczególnie w dwójce, jak trzeba było cofnąć się, znaleźć odnogę, teren gdzie coś trzeba było zrobić, to nieraz ciężko było to znaleźć nawet mimo tego liniowego terenu, cały świat w grze jest rozległy i plansze ciągną się niemiłosiernie, nieraz chyba nawet aż za długo.
- ostatni boss - przekombinowane walki ot co

To chyba było by na tyle. Podsumowując gra jest naprawdę niezła, w sumie tak dobra jak pierwsza część, a może nawet lepsza. a spora ilość niewielkich, chociaż trochę denerwujących, minusów nie przyćmiła wielkości tej gry, no ale gdyby nie one, można by się pokusić o stwierdzenie, że jest to arcydzieło. Chociaż rozumiem, że można postawić tej grze 10, mnie jednak trochę denerwowały te minusy i z tego powodu taka ocena, chociaż i tak wysoka, ale może kiedyś zmienię zdanie, kto wie... a na razie pozostało mi jeszcze ograć dodatek do dwójki.