W tym roku dostaliśmy praktycznie czystą grę, w którą bez użycia sliderów nie da się grać. Aczkolwiek po ich zastosowaniu, grając pierwszy sezon w karierze zabawa jest
przednia. Niestety kuleje źle wyważony system trudności gry. Poziom legendarny, na którym gram od początku nie jest wskaźnikiem gry przeciwnika, a ilością popełnianych
przez moją drużynę błędów. Trzeba bardzo starannie pilnować formacji obronnej, gdyż ta lubi się zapędzać do przodu w najmniej oczekiwanych momentach, przez co w
bardzo głupi sposób traciłem bramki. Właściwie to taki sposób gry w jaki ja gram polega na tym, kto ma szybszych i zwinniejszych zawodników ataku, którzy bez problemu
rozjadą obronę rywala, kiedy ta popełni błąd. Kolejnym problemem jest ilość goli która pada. Na jeden mecz przypadło mi strzelać minimum 3 gole, rzadkością było
strzelanie 2, a marzeniem był 1 zdobyty gol. Traciłem też nie najmniej, bo średnio 2 na mecz. Co mnie wkurzało przez to to brak realizmu, kiedy na koniec sezonu miałem 20
goli strzelonych więcej od najlepszej drużyny za mną, a pod względem straconych byłem na równo ze spadkowiczami. Natomiast w klasyfikacji strzelców i asystentów
miałem nawet po 4 zawodników w TOP 5. Wiem, że to jakieś osiągnięcie, ale całkowicie obdarte z realizmu, przez co nawet radość nie jest ta sama.

Natomiast największe zastrzeżenie mam co do drugiego sezonu w trybie kariery. Gracze z największym potencjałem i umiejętnościami, a przede wszystkim ci najmłodsi
wymuszają na mnie decyzję wystawienia ich na listę transferową. Straciłem w ten sposób Wilshera i Walcotta. Na szczęście udało mi się kupić dobrych zamienników, ale
gra z nimi się nie klei. Nie ma w drużynie żadnej chemii z poprzedniego sezonu, kiedy to wygrywałem ligę i puchar mistrzów. Wielu z nich wygląda jakby uszło z nich
powietrze, a przecież ich umiejętności wzrosły o około 3-5 punktów w overallu. W ogóle przeciwnicy, w których składach nagle pojawili się Bezimienni nastolatkowie z
umiejętnościami na 90 grają taką patologię, że chce się wyłączyć grę. Mają przewagę, atakują, bronią zawzięcie dostępu do bramki i nie potrafią nic więcej zrobić, bo
strzelając na moją bramkę pudłują niemiłosiernie. Nie wspomnę tu nawet jakie szmaty potrafi puszczać Szczęsny, który ma de facto 83 punkty skilla.

Ogólnie w karierze pierwszy sezon jest banalnie łatwy, drugi niemiłosiernie beznadziejny i niegrywalny, o następnych nie chce mi się myśleć nawet.