Scorn to niezwykle dziwna pozycja. I nie chodzi mu tu o stylistykę, oraz sposób prowadzenia ,,fabuły", bo to jedyne rzeczy które się w tej grze udały. Ja po jej przejściu, niestety czuje się ignorantem. Mam wrażenie, że jestem prostakiem odpornym na sztukę i mającym problem ze znalezieniem najprostszych alegorii. Wiem, prace Pana Beksińskiego stanowiły podstawę, jeśli chodzi o klimat i wygląd gry. Problem jest zgoła inny, prawdopodobnie tak samo jest z fabułą. Ciężko mi wysnuć jakąkolwiek interpretacje jako człowiek, nie znający dzień Beksińskiego. Pierwsze co przychodzi na myśl to oczywiście piekło, może jakaś śpiączka, potem jednak przoduje motyw pasożyta, czy to była historia o młodocianej niechcianej ciąży? Może tak miało być, to interpretacja ma stanowić część zabawy. Szkoda, że rozgrywka to jedno niekończące się, błądzenie po korytarzach i rozwiązywanie prostych zagadek logicznych. A kiedy gra daje nam 1 broń, robi się tylko gorzej. Czy polecam wam Scorn?? Jeśli lubicie symulatory chodzenia i horrory ocierające się raczej o motyw psychologiczny, czemu nie, ale poczekałbym na dużą zniżkę. Jeśli jednak szukacie gry ze świetną historią i ciekawym gameplayem, Scorn zawiedzie was na całej lini.