A to, że a la sandboksowa produkcja w ogóle ma silnie zarysowaną fabułę, nie jest dziwne? Mnie ta "liniowość" nie przeszkadza. Zasadniczo jak już raz odblokujesz jakąś wyspę, możesz na nią wracać, ile chcesz. Co zresztą mocno komplikuje sprawy, bo w grze nie ma mapy. Inną dziwną rzeczą jest to, że będąc astronautą, który powinien być wyposażony w jakiś kombinezon ochronny, nie masz żadnego zabezpieczenia przed toksycznym środowiskiem, a nawet zwykłą wodą. Musisz bacznie uważać na to, by się nie przechłodzić i nie zmarznąć, co owszem czyni rozgrywkę ciekawszą, ale jest kompletnie nielogiczne. Mnie ta gra urzekła przede wszystkim nastrojem - otoczenie, ruiny, tajemnicze urządzenia, dźwięki, to wszystko buduje kapitalny nastrój osamotnienia i strachu przed nieznanym.

Wiesz, czy astronauta, którego statek kosmiczny właśnie wyleciał w powietrze akurat spał w skafandrze kosmicznym odpornym na toksyczne wyziewy? Jest to jakiś kompromis, nie musimy uzupełniać zapasów tlenu, a planeta była brana pod uwagę jako zdatna do zamieszkania, zatem mimo szybki w kombinezonie, pewnie nie musiał być wykonany z nie wiadomo jak odpornych powłok. Może jakby lądowali zwyczajną drogą to ubraliby się w coś cieplejszego. ;-)