Czas na omówienie gameplayu „Watch_Dogsów”. Uważam, że jest on całkiem dobry, chociaż nie wszystko się mi w nim podobało. Na pewno liczyłem na więcej możliwości jeśli chodzi o hakowanie, ale rozumiem, że nie mogli wyczerpać wszystkich pomysłów już teraz, skoro to pierwsza część gry.

Najbardziej przypadło mi do gustu profilowanie ludzi na ulicach. Włożono w to dużo pracy i nawet, jeśli pewne wiadomości się zapętlają, nigdy nie spotkałem się z tym, żeby dwie osoby obok siebie miały identyczny profil. Pierwsze godziny z grą mijały mi po prostu na chodzeniu po mieście i czytaniu wszystkich opisów. Modele postaci są świetne i miałem wrażenie, że miasto żyje swoim życiem. To chyba największy plus gry i jedyny punkt w którym WD rozkładają GTA V na łopatki. W GTA ludzi jest mało, zwykle chodzą i nic nie robią, stanowią jedynie mało interesujące tło. W WD miast żyje, ludzie gdzieś się śpieszą, rozmawiają ze sobą, grają w piłkę, słuchają muzyki na ławce w parku. Buduje to świetne wrażenie i szczerze, ciężko mi było na sercu, jak zabijałem przypadkiem jakiegoś pieszego. Świetnym pomysłem było, żeby informować nas o tym, czy ktoś został ranny lub czy zginał. W GTA jadąc po chodniku nic nie czułem, tutaj mi było szczerze żal rozjechanych ludzi, bo byli często niewinnymi ofiarami moich działań w mieście. Podobało mi się również to, że mogliśmy się bawić w Batmana i niczym w Raporcie Mniejszości czy Psycho-Pass zapobiegać zbrodnią. System reputacji w mieście sprawdził się tylko częściowo, ale i tak uważam, że został nieźle wykorzystany. Co prawda brakuje wyborów, które mogłyby postawić naszą reputacje w złym świetle, ale bycie po stronie dobra jako mściciel miało swoje plusy. Na najwyższym wskaźniku bycia dobry, ludność nie dzwoniła tak często na policje, jak wyjmowaliśmy broń czy kradliśmy auta, a na ulicach byliśmy rozpoznawani jako Mściciel.

Z hakowaniem było już różnie, bo były świetne rozwiązanie w grze i te nieco gorsze. Podczas ucieczek najlepszym przyjacielem były mosty i blokady drogowe, bo dobrze wykorzystane ułatwiały nam ucieczkę. Z kolei skrzyżowania były bardzo losowe, co również jest na plus. Nie podobało mi się za to wykorzystanie zatrzymywanie pociągów, bo chyba ani razu z tego nie skorzystałem, a przecież tak to było zaznaczane w trailerach. Kolczatki też nie należały do moich ulubionych, z kolei rury z gazem były już dużo bardziej przydatne, pomimo tego, że są one idiotyczne. Wywalamy wielki krater w ziemi i możemy sobie przyśpieszyć auto. Średni to pomysł, ale przynajmniej działał. Oprócz typowych rzeczy w mieście do hakowania, mamy swoje zabawki jak skanowanie ctOS w celu wykrycia wrogów na danym obszarze, zakłócenie ctOS kiedy ściga nas policja (na początku myślałem, że to UFO nas namierza), czy wreszcie zaciemnienie wyłączające prąd w pewnym fragmencie miasta. To ostatnie doceniłem niestety dopiero pod koniec, bo wcześniej myślałem, że to za wiele mi nie pomoże, a w końcu okazało się, że to idealna rzecz do ucieczki. Mój błąd. Oprócz wykorzystywania hakowania do ucieczek, mieliśmy jeszcze możliwość schowania się w aucie. To działało raz lepiej raz gorzej. Pomijając głupotę w postaci tego, że chowamy się przed policją w aucie pozbawionym wszystkich drzwi, taki pomysł należy zaliczyć jako plus gry. Szkoda tylko, że czasami ono działa i policja szybko nas gubi, a czasami możemy siedzieć przez 30 minut, a i tak nikt nam nie da spokoju. Strasznie to losowe i co najgorsze, nie wiadomo kiedy musimy czekać, a kiedy nie.

Same pościgi w WD uważam za średnio udane. Przede wszystkim na minus trzeba zaliczyć model jazdy w grze. Pierwszy kontakt z nim to horror. Później idzie się przyzwyczaić, ale i tak nasza jazda zależy często od modelu pojazdu, który prowadzimy. Są auta, którymi jazda to przyjemność, a są takie, którymi zupełnie się nie da jeździć. Oprócz tego pościgi są raz fajne, a raz strasznie irytujące. Chyba pierwszy raz chciałem krzyczeć „JP na 100%”, bo niekiedy ucieczka stawała się wręcz niemożliwa, szczególnie na 5 poziomie wykrycia, gdzie snajper na helikopterze robi co sekundę sito z naszego pojazdu, a unieruchomienie helikoptera z wykorzystaniem hakowania nie zawsze mogło się udać, chyba, że zdecydowaliśmy się zatrzymać auto. Dlatego zdarzało mi się, że już będąc świadomym, że dalej moje auto nie pojedzie, wysiadałem z niego i zabijałem z ogromną złością panów w niebieskich mundurach. Ucieczki przed policją i przestępcami często bywają również niesprawiedliwe. Kiedy już myślimy, że zgubiliśmy pościg, nagle pojawia się znikąd jakiś wóz i wszystko zaczyna się od nowa. W grze, w której pościgów jest bardzo dużo, takie małe szczegóły sprawiały, że zamiast się dobrze bawić, często tylko się irytowałem.

Walka i model skradankowy ogólnie rzecz biorąc jest na plus. Miejscami jest on zbyt prosty i często nie wykorzystuje swojego potencjału. Jeśli ktoś chce się tylko i wyłącznie skradać, może się nudzić, bo elementów otoczenia które można wykorzystać tak, żeby odwrócić uwagę jest mniej niż elementów, które działają tak, żeby zabić kogoś. Ja w pewnym momencie przestałem używać elektroniki, bo poświęcałem na to zbyt wiele czasu niż w przypadku, kiedy chodziłem z pistoletem z tłumikiem i zabijałem wszystkich jednym strzałem w głowę. Było to szybsze i przyjemniejsze. System osłon z kolei raz działał dobrze, raz gorzej. Raz mogłem się podnieść do góry i zastrzelić przeciwnika, raz natrafiałem na niewidzialną ścianę. Korzystanie z kamer do oglądu pola bitwy raz było fajne i mieliśmy na to czas, a raz nie mogliśmy ich użyć, bo wróg już na nas nacierał, a chwila zwłoki kończyła się naszą śmiercią. Ogólnie uważam, że walki były nieco za szybkie, żeby móc w pełni rozkoszować się hakowaniem otoczenia, szczególnie wtedy, kiedy skradanie się skończyło i pozostawała tylko zabawa w Rambo. Spowolnienie czasu kończyło się momentalnie, więc zamiast go używać do zabijania przy pomocy zhakowanych rzeczy, lepiej było po prostu zastrzelić tylu ilu się da. Oprócz zwykłych przeciwników byli również lepiej opancerzeni. Ja rozumiem, że kamizelka kuloodporna potrafi ochronić człowieka, ale czy naprawdę przy 5 strzałach z bliska w pierś przeciwnika w kamizelce z wykorzystaniem strzelby jest on w stanie przeżyć? Wątpię.

Na sam koniec jeszcze o misjach pobocznych i znajdźkach. Mało w nich było fabuły, a więcej gry, więc dlatego mówię o nich właśnie teraz.
1. Zadania macherów – Na początku mogą bawić, później są szalenie nudne i irytujące. Jest ich na tyle dużo, że w pewnym momencie po prostu się z nich rezygnuje. Są jedynie dostarczycielem expa i pieniędzy, a tych nam od pewnego momentu zupełnie nie brakuje i nie ma na co ich wydawać. Kupowanie aut w tej grze to coś dla mnie nie zrozumiałego. Po co mam wydawać na nie pieniądze jak kilka dobrych jest dostępnych za darmo, a te lepsze mogę ukraść? No właśnie. Chyba jedynie misje z niszczeniem kryjówek gangów są interesujące, bo tam możemy sobie postrzelać. Tylko tu też mam pewien problem, bo zamiast zabijać przywódcę gangu, często mamy go po prostu znokautować. Nie wiem jaki jest sens pozostawiania go przy życiu, szczególnie, jak chwilę wcześniej wybiliśmy jego cały gang. Po co on ma żyć? Żeby iść do więzienia? Na prawdę? To pozostałych 20 gangsterów nie mogło iść do więzienia jak on? Słabo to rozwiązali.
2. Handel z bronią – Musimy otworzyć garaże w których są skrzynki z bronią i wiadomości głosowe z których dowiadujemy się nieco o handlarzach bronią. Całkiem udane misje poboczne z satysfakcjonującym finałem. Miała być rozpierducha i była.
3. Kody QR – Zostawione przez DedSec z których dowiadujemy się nieco o samej grupie. Bez tego praktycznie są dla nas anonimowi. Pomysł dobry, ale trochę mnie irytowało ciągłe szukanie odpowiedniej kamery. Wykonałem te misje z dużą pomocą YouTuba i nie wstydzę się tego. Po odkryciu wszystkich dostajemy bardzo słabą misję od DedSec i hakujemy jakiegoś leszcza.
4. ctOS Breaches – Nie pamiętam jak to się nazywało po polsku. W skrócie znajdujemy jakąś jednostkę ctOS, hakujemy ją i biegniemy na czas do 4 kolejnych. Dla mnie prawie najgorsze zadania poboczne w grze. Strasznie irytujące i niekiedy dość trudne do znalezienia. Gdyby nie wiadomości głosowe dotyczące początków ctOS to nie opłacałoby się ich robić.
5. Handel ludźmi – NAJGORSZA RZECZ NA ŚWIECIE! Dlaczego? Ponieważ jest zrobiona na odwal się. Ot jedziemy do jakiegoś gościa, który gada przez telefon, hakujemy go, dostajemy współrzędne do jego mieszkania, gdzie znajduje się teczka z dokumentami potwierdzającymi jego udział w handlu ludźmi, jedziemy do mieszkania, hakujemy system, zabieramy informacje z teczki (jakimś magicznym sposobem) i koniec misji. Dialogi są beznadziejne, nic w tych misjach nie ma do roboty poza przejechaniem z punku A do punku B. Koszmar.
6. Szukanie mordercy – Raptem 6 misji w których szukamy psychopaty mordującego kobiety i zostawiający ciała w różnych miejscach, często w ciekawej scenerii i z nieraz interesującą wiadomością głosową do zebrania. Początkowo mi się właśnie to najbardziej podobało, bo miało swój klimat i chciałem, żeby tych misji było więcej. Niestety finał i złapanie mordercy jest całkowicie rozczarowujące. Powiem tyle, że niczym się nie różni od randomowego uprzedzenia przestępcy na ulicach Chicago.
7. Naruszenie prywatności – Najlepsza rzecz w tej grze moim zdaniem. Dostajemy się do systemu i zaglądamy do czyjegoś mieszkania. Często sceny, które widzimy są albo drastyczne, albo wzruszające, albo zabawne. Jest ich całkiem sporo i dobrze się przy nich bawimy. Mamy zawsze możliwość zhakowania czyjegoś konta i tylko od nas zależy, czy chcemy to zrobić czy nie. Bogatemu frajerowi zabierzemy pieniądze, ale czy komuś choremu na raka również? To już nasz wybór. Tutaj brakowało mi możliwości pomocy pewnym osobą. Chciałbym, żeby w kolejnej części dali nam możliwość przelewania pieniędzy na czyjeś konto i bycia takim Robin Hoodem. Bo czy nie byłoby fajnie, gdy słyszymy, że facet chorujący na raka nie ma pieniędzy na leczenie i możemy mu pomóc? I ta nie mamy na co wydawać tych pieniędzy, a dobry uczynek byłby miłym dodatkiem.

Oprócz misji pobocznych i dodatkowych mamy 100 punktów turystycznych do odwiedzenia i odblokowania opisów tych miejsc. Niektóre są lepsze, niektóre gorsze. Fajne są przede wszystkim te, które odwołują się do Ala Capone i czasów prohibicji. Żałuję tylko, że zebranie wszystkich nie jest jakoś lepiej nagrodzone, niż tylko zwykłą trofką, którą można sobie wsadzić w tyłek.

I tyle. Chyba niczego nie pominąłem. W porównaniu z fabuła, gameplay wypada przyzwoicie, ale wolałbym, żeby misje z wątku głównego były dużo bardziej zróżnicowane, bo często wieje nudą. Całą grę się skradamy lub ścigamy, więc przydałaby się jakaś odmiana od tego w głównych wątkach. W GTA V potrafili nudne zadania urozmaicić, tutaj nudne zadania są nudnymi zadaniami do końca.