Kiyomi Ito wciela się w "Kyrie Eleison" Hisayasu Sato w postać badaczki, która używa hipnoterapii przy pracy ze ślepym, głuchym i sparaliżowanym pacjentem z goglami na oczach. Aki podsłuchuje także parę uprawiającą seks, po czym odtwarza odgłosy kopulacji w samochodzie (typowa dla japońskiego filmowca obsesja na punkcie nagrywania życia i jego odtwarzania). Badaczka uzyskuje także dostęp do KORIN, hipnotycznego nagrania video, które wywołuje intensywne halucynacje...

W trakcie seansu "Kyrie Eleison" nasuwa się na myśl przede wszystkim kanadyjski klasyk cyberpunka "Videodrome" (1983) Davida Cronenberga. Cielesne horrory Kanadyjczyka stanowiły źródło niewyczerpanej inspiracji dla Sato. W dodatku "Kyrie Eleison" regularnie tonie w błękicie i zieleni. I choć w filmie są dość śmiałe sceny erotyczne, tym razem seksualnej przemocy jest mniej, co może sprawić, że "Kyrie Eleison" będzie filmem bardziej przystępnym dla ludzi w ogóle nieobeznanych z transgresywnym kinem japońskiego diabła pinku eiga.

Znowu mamy tutaj do czynienia z wyalienowanymi ludźmi, którzy uciekają od normalności, odłączają się od niej poszukując mentalnej stymulacji poza zastaną rzeczywistością. W "Kyrie Eleison" (czy np. w "Re-Wind" z 1988 roku) znowu widoczna jest obsesja reżysera na punkcie podglądactwa, wojeryzmu. To film surrealistyczny a la "Naked Blood", niepozbawiony scen przemocy i seksu, zahaczający także o kino cyberpunk. I nade wszystko ogromnie kreatywny. Czas trwania: 60 minut.