Biorąc pod uwagę nazwisko bohatera, sugerujące według mnie pochodzenie polskie,
byłem przerażony tym co zobaczyłem na początku filmu. Stereotyp Polaka pijaka, łajzy i
chłopca do bicia kolejny raz wykorzystany przez filmowców ( co najgorsze dosyć trafny).
Dlatego z tym większym zainteresowaniem przyglądałem się losom Henrego. Z każdym
kolejnym ujęciem zyskiwał moja sympatię, aż wywołał uśmiech, który już do końca filmu
gościł na mej gębie:) To najbardziej pozytywny obraz człowieka tego pokroju jaki
kiedykolwiek widziałem. Nie da się go nie lubić tym bardziej, jeśli ktoś za kołnierz nie
wylewa. Będę po film sięgał równie chętnie jak po kolejny kieliszek:)