Człowiek, cała grupa ludzi, nawet naród odchądząc od Boga sprawia swoimi czynami piekło na ziemi. Bóg stawia przed nami życie, wybór tej drogi jest trudny i jawi się nierzadko jako nieciekawy w porównaniu do tego co ma do zaoferowania świat. Droga świata jest łatwa i wydaje się być przyjemną, wiedzie jednak do śmierci. Film pokazuje jak daleko potrafi sięgać ludzkie szaleństwo, kiedy człowiek odwraca się od Boga i samodzielnie pragnie sobie radzić w świecie. Obraz wstrząsający, aż ciarki przechodzą, szczególnie przypominając sobie, iż jest to produkcja oparta na faktach. Nie polacam osobom wrażliwym o delikatnym zmyśle estetycznym. W całej potwornej rzeczywistości światło nadziei przynosi końcowa postawa postaci naukowca Artioma, który zauważył bezsens swego dotychczasowego życia prowadzącego po prostu do zatracenia. Wizja reżysera jest zdecydowanie realistyczna w przeciwieństwie do filmów A. Tarkowskiego, który potrafił przestrzec przed zaniedbaniem sfery duchowej w bardzo poetycki i delikatny sposób, co bardziej trafia w mój gust, aczkolwiek może nie porusza tak bardzo jak "Ładunek 200". Generalnie film ten przeznaczony jest dla bardziej dojżalszych widzów, którzy potrafią zrozumieć tą brutalną przestrogę.