Efekt tego filmu jest całkiem przyzwoita opowieść mająca w sobie zarówno coś z horroru jak i klasycznego kryminału. Bardzo ważnym wątkiem, w pewnym sensie nawet kluczowym, jest zawarty w „Łzie księcia ciemności” kontekst historyczno-polityczny. Na skutek wielu perypetii obcym mocarstwom udaje się wreszcie położyć łapę na osławionym pierścieniu. Dzięki temu na początku września 1939 roku świat rzeczywiście ogrania piekielna pożoga. Jak zapewne niektórzy się domyślają, Piestrak opowiadając w swoim filmie o Szatanie wcale nie miał na myśli cuchnącego siarką rogacza z chwostem. Mówiąc o diable reżyser celował przede wszystkim w istotę ludzką, dla której miliony ofiar nie stanowią żadnej przeszkody w osiągnięciu własnego celu.Trudno także cokolwiek dobrego powiedzieć o aktorstwie. Tak jak Stockinger swoją robotę wykonał w miarę dobrze, tak o reszcie aktorów, przede wszystkim tych z estońskiego zaciągu, tego samego powiedzieć nie można. Nie wiem, czy było to zamierzeniem twórców, ale podczas seansu miałem wrażenie, iż niektórzy artyści z ich przesadnym i manierycznym aktorstwem zapomnieli, iż era kina niemego skończyła się dość dawno.