Film świetny, ale Gajos jeszcze świetniejszy. Zresztą nie tylko Gajos, bo tam jest kilka świetnych ról.

Jestem ciekaw, czy on przestał potem pić? Czy końcówka raczej wskazuje na dalszą jadę bez trzymanki?

Moim zdaniem stuprocentowa abstynencja to chyba jakiś dar. Widziałem ludzi z motywacją, ale często nie dawali rady i wracali do picia. Ponoć tradycyjna terapia AA z jej paradygmatami już dziś jest uznawana za bardzo archaiczną i nieskuteczną. Trzeźwość musi być chyba jakimś metafizycznym darem losu.

Ten film to jeden z lepszych opisów uzależnienia od alkoholu. W zasadzie film koncentruje się na doznaniach związanych z głodem alkoholowym. Widziałem to przez kilka lat u wujka. Potworne piekło. Myślę, że kolejność dialogów, w których odsłaniane są kolejne oczywistości uzależnienia i współuzależnienia, była długo i z rozmysłem układana. Choćby ze względu na zawarte złote myśli i konkluzje ten film należałoby polecić osobom współuzależnionym.

Poza tym Klaus Augenthaler byłby zdziwiony, że trafił do dialogów w takim dziwnym, polskim filmie, hehehe.