Przed zapoznaniem się z IRON LADY nie znałem zbyt dobrze historii Margaret Thatcher . Wiedziałem natomiast że przez tych kilkanaście lat wzbudzała wielkie kontrowersję , dlatego też z niecierpliwością przystąpiłem do filmu Phyllidy Lloyd . Oczywiście solidna firma i tym razem nie zawiodła , dała popis statuetkowy godny największych filmowych div . Meryl Streep nie tylko wyglądała jak Żelazna Dama , ona gestykulowała , rozmawiała i chodziła jak pani premier . Do kreacji aktorskich nie mam broń boże żadnych zastrzeżeń , no ale nic co piękne nie trwa wiecznie i na żelazie pojawiło sie kilka rys . Historia jako całość była nieciekawa , sceny retrospekcji chwilami burzyły kreowany nastrój , oglądało się to wszystko ciężko . Film ostatecznie zrealizował swój cel , ale zawiódł oczekiwania . Brakowało mi w nim większego skupienia się na problemach politycznych kraju . Jak już ktoś napisał za mało żelaznej damy w żelaznej damie . Jeśli chodzi o wątek poboczny koncentrujący się na żalu Thacther z powodu śmierci jej męża, jej bitwy z halucynacjami to faktycznie jest to opowieść rozdzierająca serce . Koniec pozostawił niedosyt , Meryl z Phyllidą bardziej przemówiły do mnie w musicalu Mamma Mia ! .