Dawno nie przeżyłem tak wyraźnego rozczarowania, a przecież film był reklamowany oraz promowany co najmniej od roku. Dobra rola Meryl Streep oraz Jima Broadbenta, w sytuacji zakłamania rzeczywistości, nie odgrywa tutaj wielkiego znaczenia. Niestety można się było tego spodziewać skoro reżyserką filmu o najpopularniejszej konserwatystce jest lesbijka, osoba o mocnych lewicowych przekonaniach. Dlatego przez większą część filmu możemy ujrzeć Margaret Thatcher jako chorą, otępiałą staruszke, zaś z drugiej strony jako niezwyciężoną feministkę na tle żałosnych oraz tchórzliwych mężczyzn, którzy stanowią dla niej jedynie nisko intelektualne tło połączone z całkowitym brakiem osobowości. Filmu nie polecam (chyba, że ktoś jest fanem Meryl Streep), ponieważ nie sposób wydobyć z niego jakiekolwiek frapujące informacje. W porównaniu z tym kinematograficznym obrazem wikipedia stanowi kopalnie wiedzy na temat tej wybitnej brytyjki. Jedynym pozytywem tej produkcji jest fakt, iż deformowanie oraz świadome manipulowanie faktami historycznymi może skończyć się dla autora tragiczną porażką oraz posądzeniem o ideologiczne sfiksowanie.