narobiłem zamieszania w tekście,ale to przez emocję i szybki pisanie.Za powtórzenia przepraszam

Swego czasu, jako młody człowiek, filmem byłem zachwycony.
Przyznam że nie rozumiem zakończenia filmu . Tej piosenki (wyliczanki ?) na samym końcu filmu . Może ktoś mądry zechciałby mi to "łapatologicznie" wytłumaczyć.
Wiem że jest też książka o takim samym tytule . Warto przeczytać , czy to tylko takie "czytadło"?

Film, choć na swoje czasy nowatorski technicznie - kręcenie w Jugosławii pozwoliło filmowym czerwonoarmistom posiadać prawdziwe pepesze i czołgi T-34 - zalicza się wg mnie do cyklu obrazów zacierających wpływ Niemiec na historię. Oczywiście, każda wojna jest pełna paradoksów, na każdej trafiają się ludzie rozsądni, żądni krwi ideowcy i ci z wybujałym ego, nie można jednak zacierać różnicy między tymi którzy rozpoczynają wojnę i tymi którzy się bronią. Ten film moim zdaniem to robi.
Końcówki również nie rozumiem. Choć na tle innych produkcji tego okresu film wyróżnia się ciekawie zarysowanym konfliktem postaci będącym główną osią fabuły, jednak dziwna przemiana bohatera na końcu i jego "zaprzyjaźnienie" się z oponentem sprawia, że nie można tego obrazu postawić w jednym szeregu z dziełami takimi jak choćby "Pluton".

Według mnie Steinerowi odnowiła się rana głowy i znów zaczął mieć halucynacje. Tak jak podczas wizyty generała w szpitalu wojskowym, czy jeszcze wcześniej kiedy widząc młodego rosyjskiego chłopaka, który wcześniej zginął, wskoczył do rzeki. Zwidy mogły zostać wywołane długim napięciem związanym z przedzieraniem się przez linie wroga, a potem stratą prawie całego plutonu. A co do wyliczanki to w mojej opinii należy ją połączyć ze wstępem filmu, które jest świetne. Zdjęcia członków Hitlerjugend wspinających się na szczyt góry skontrastowane ze zdjęciami z pola walki. IMO reżyser chciał podkreślić jak straszna była indoktrynacja i przygotowywanie obywateli do wojny od najmłodszych lat. Zamiast tego powinniśmy wszyscy (ludzie) odrzucić broń, jak chłopak z halucynacji Steinera. To tylko moja interpretacja. Co do książki to zależy od tego jaką literaturę lubisz. Jeśli wolisz książki czysto historyczne, lub kipiące tylko i wyłącznie akcją (vide książki Svena Hassela) to możesz sobie odpuścić. Ale jeśli lubisz połączenie akcji i chwili refleksji, to jak najbardziej polecam.

Twórca Peckinpah miał wyraźnie słabszy dzień (to znaczy rok).